مقایسه اثربخشی بسته آموزشی ارتقاء روابط بین فردی زوجین بر اساس رویکرد هیجان مدار و مشاوره زناشویی شناختی رفتاری بر دلبستگی و تعهد زناشویی

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی بسته تدوین شده ارتقاء روابط بین­فردی زوجین بر اساس رویکرد هیجان­مدار و مشاوره زناشویی شناختی رفتاری بر دلبستگی و تعهد زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل زوجین با تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران بود که ۳۰ زوج به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (هر گروه ۱۰ زوج) قرار داده شدند. یک گروه ۱۲ جلسه بسته آموزشی ارتقاء روابط بین فردی زوجین بر اساس رویکرد هیجان­مدار و یک گروه ۱۲ جلسه مشاوره زناشویی شناختی-رفتاری دریافت کردند؛ اما گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل مقیاس­های تعارضات زناشویی، تعهد زناشویی و دلبستگی بزرگ سالان بود. داده های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس چند متغیری در نرم­افزار ۲۲- SPSS تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش ارتقاء روابط بین فردی زوجین بر اساس رویکرد هیجان­مدار بر تمامی ابعاد دلبستگی و تعهد زناشویی مقایسه با گروه کنترل اثربخشی معنادار و پایداری دارد (۰۵/۰p<) و در مقایسه با گروه مشاوره زناشویی شناختی – رفتاری اثربخشی بیشتری بر هر سه بعد دلبستگی و تعهد ساختاری دارد (۰۵/۰p<). گروه شناختی–رفتاری در مرحله پس­آزمون فقط بر دو بعد دلبستگی (اجتنابی و اضطرابی) (۰۵/۰>p) اثربخشی معنادار داشته است که این اثرات پایدار نماند (۰۵/۰تعهد زناشویی نشان داد (۰۵/۰>p). نتیجه پژوهش بیانگر این بود که استفاده از بسته ارتقاء روابط بین­فردی زوجین براساس رویکرد هیجان­مدار در مقایسه با مداخله شناختی-رفتاری جهت بهبود دلبستگی و تعهد زناشویی زوجین دچار تعارض زناشویی اولویت دارد.

Keywords:

ارتقا روابط بین فردی , هیجان مدار , شناختی رفتاری , دلبستگی , تعهد زناشویی