افسانه عسگری پور - کارشناسی ارشد آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران (مسوول مکاتبات).
محمدجواد امیری - استادیارگروه برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
سمانه رحیمی - دکتری برنامه ریزی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

زمینه و هدف: بسیاری از تهدیدات محیط زیستی، پیامد رفتار انسانی است و تنها تغییر در رفتار انسانی می تواند این مشکلات محیط زیستی را کاهش دهد. آموزش محیط زیست می تواند به تغییر رفتارها سرعت بخشد و تعهد نسبت به طبیعت را افزایش دهد. روش بررسی: پژوهش حاضر تلاش دارد تا به بررسی اثربخشی آموزش محیط زیست بر نگرش و آگاهی افزایی محیط زیستی کودکان پسر پیش دبستانی شهر ملایر بپردازد. درابتدا ۲۲ دانش آموز به روش نمونه گیری هدفمند چند مرحله ای از مراکز پیش دبستانی شهر ملایر در سال تحصیلی ۹۳-۹۴ انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل تخصیص تصادفی یافتند. در ابتدا از هر دو گروه یک پیش آزمون گرفته شد تا سطح آگاهی و نیاز دانش آموزان سنجیده شود در ادامه آموزش های محیط زیستی در طول چهار جلسه برای گروه آزمایش ارایه داده شد. در پایان نیز با گرفتن پس آزمون از هر دو گروه و تحلیل آماری هردو آزمون به بررسی میزان اثربخشی آموزش محیط زیستی پرداخته شد. یافته ها: نتایج آزمون  t-testنشان داد در سطح ۱% خطا بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل و آزمایش در آگاهی نسبت به محیط زیست ( ۰۰/۰ sig =  ۷۹/۱۵- t =) و نگرش محیط زیستی ( ۰۰/۰ sig = ۸۰/۱۷- t =) تفاوت معناداری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: یافته ها بر این امر تاکید دارند که آموزش محیط زیستی، نقش مهمی در بهبود نگرش و آگاهی محیط زیستی در سنین پایه دارد. از این رو این آموزش ها می توانند به عنوان راهکار پیشگیری از تخریب محیط زیست مورد توجه قرار گیرند.

آموزش محیط زیست, نگرش محیط زیستی, آگاهی افزایی محیط زیستی, دانش آموزان پیش دبستانی