تنوع زیستی سه جدایه ایرانی ریزجلبک Dunaliella و پتانسیل بالقوه آن ها برای کاربردهای بیوتکنولوژیکی
Publish place: Environmental Science and Technology، Vol: 22، Issue: 3
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 185
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ESTJ-22-3_006
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1400
Abstract:
زمینه و هدف: کشور ایران زیستگاه های متنوعی برای ریزجلبک شورزی Dunaliella در دریاچه ها و تالابهای شور خود دارد. تا کنون مطالعات محدودی در زمینه رفتار فیزیولوژیکی جدایههای بومی ایران از جنس Dunaliella، در شرایط متفاوت محیطی از جمله شدت نور و غلظت نمک صورت گرفته است، روش بررسی: پژوهش حاضر به صورت آزمایش فاکتوریل سه عاملی با دو سطح نور (۲۵ و ۵۰۰ میکرومول فوتون بر متر مربع بر ثانیه)، سه سطح شوری (۲، ۳ و ۴ مولار نمک NaCl)و چهار جدایه (SH۱، M۱، G۲۸ و CCAP۱۹/۱۸) در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. جدایه های مورد آزمایش از بندر شرفخانه دریاچه ارومیه (SH۱)، مهارلو (M۱) و تالاب گاوخونی (G۲۸) انتخاب شدند. جدایه غیر بومی و استاندارد CCAP۱۹/۱۸ به منظور مقایسه رفتار جدایه های بومی استفاده گردید. یافتهها: نتایج نشان داد که رفتار فیزیولوژیک ریزجلبک نه تنها به عوامل محیطی، بلکه به ویژگی های ژنتیکی و پتانسیل های متابولیسمی ریزجلبک مذکور مرتبط می باشد. جدایه شرفخانه در نور ۲۵ میکرومولفوتونبرمربعبرثانیه و شوری ۳ مولار بیشترین تعداد سلول در واحد حجم و محتوی کلروفیل کل در هر سلول را نشان داد. در حالیکه بالاترین محتوی کاروتنویید در جدایه مهارلو در محیطی با شوری ۳ مولار نمک و تحت نور ۲۵ میکرومولفوتونبرمترمربعبرثانیه اندازه گیری شد. بحث و نتیجهگیری: با بررسی نتایج می توان پیشنهاد کردکه الف) جدایه ارومیه (SH۱) استعداد رشد و تکثیر بالایی داشته و برای تولید زیست توده بالا مناسب است ب) جدایه های دریاچه های ارومیه (SH۱) و مهارلو (M۱) برای استحصال کلروفیل و کاروتنویید مناسبترند. ج) استفاده از جدایه مهارلو (M۱) در مطالعات فتوسنتزی منطقی به نظر می رسد.
Authors
لیلا زرندی میاندوآب
استادیار، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
محمد امین حجازی
دانشیار، پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی شمالغرب و غرب، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی. (مسوول مکاتبات)
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :