الهام اسماعیلی علویجه - دانشجوی دکتری برنامه ریزی محیط زیست ، دانشگاه تهران. (مسوول مکاتبات)
سعید کریمی - استادیار دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران.
فاطمه سادات علوی پور - دانشجوی دکتری برنامه ریزی محیط زیست ، دانشگاه تهران.

زمینه و هدف: به طور کلی در دهه های اخیر خسارت های ناشی از جاری شدن سیل در نتیجه شهرنشینی در حاشیه رودخانه ها  همواره متوجه ساکنان این مناطق بوده است. هدف این پژوهش تعیین میزان آسیب پذیر بودن مناطق شهری نسبت به خطر سیل جهت کاهش خسارات جانی و مالی می باشد. روش بررسی:  بدین منظور از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی (AHP فازی) چانگ به دلیل بزرگ تر بودن درجه احتمال جهت وزن دهی به معیارهای شیب، خاک، فاصله از رود، زمین شناسی، ارتفاع، کاربری اراضی و جمعیت استفاده گردید. پس از وزن دهی، معیارهای آسیب پذیری در محیط ARCGIS فازی سازی گردیدند و در نهایت از عمل­گرهای فازی جهت روی هم گذاری لایه ها استفاده شد. یافته ها:. برای تعدیل  نقشه های  به دست آمده از عمل­گرهای ضرب جبری و جمع جبری، از عمل­گرهای گاما ۹/۰، گاما ۷/۰ و گاما ۵/۰ استفاده شد که نقشه حاصل از  عمل­گر گاما ۷/۰  به دلیل دست­یابی به نتیجه  مناسب تر  به  عنوان  نقشه نهایی آسیب پذیری انتخاب گردید. بحث و نتیجه گیری: بنابراین با توجه به نقشه نهایی و این­که درصد تراکم جمعیت در شمال شرقی منطقه، نزدیک رودخانه کن از ۰۷/۱ درصد بیش­تر است. احتمال آسیب پذیری در آن منطقه بالا پیش بینی می گردد.  هم­چنین ممکن است ساخت و سازهای غیر مجاز در حریم رود خانه های کن و وردآورد باعث تجمع آب و رهاسازی یک باره آن در منطقه شود و اگر روند ساخت و سازهای غیر مجاز و افزایش جمعیت در منطقه ادامه یابد می توان نتیجه گرفت احتمال آسیب پذیری در برابر سیل در منطقه ۲۲ تهران می تواند زیاد باشد. 

سیل, آسیب پذیری, منطق فازی, منطقه ۲۲ تهران