اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر آرام سازی حالت بر کاهش پرخاشگری نوجوانان پسر تحت پوشش سازمان بهزیستی
Publish place: Clinical Psychology Studies، Vol: 10، Issue: 40
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 238
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CPS-10-40_006
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1400
Abstract:
هدف این پژوهش تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر آرام سازی حالت بر کاهش پرخاشگری نوجوانان پسر تحت پوشش سازمان بهزیستی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی، پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری پژوهش ۳۸ نوجوان پسر ۱۲ تا ۱۸ ساله تحت پوشش مجتمع فرهنگی-تربیتی آشیانه رحمت الهی در منطقه ۱۱ اصفهان در سال ۱۳۹۸ بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، ۲۴ نفر از نوجوانان که نمره بالا در پرسشنامه پرخاشگری کسب کرده بودند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه ۱۲ نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری باس و پری(۱۹۹۲) بود که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط هر دو گروه تکمیل شد. برنامه درمان مبتنی بر آرام سازی حالت آپشه و دی مئو(۲۰۱۲) در ۹ جلسه هفتگی ۷۵ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر آرام سازی حالت در کاهش نمره کلی پرخاشگری(۲۳/۲۳F=، ۰۰۰۱/۰P=) و خرده مقیاس های آن شامل پرخاشگری فیزیکی(۹۸/۵F=، ۰۰۵/۰P=)، پرخاشگری کلامی(۷۵/۳F=، ۰۴۳/۰P=)، خشم(۴۵/۸F=، ۰۰۲/۰P=) و خصومت(۹۷/۹F=، ۰۰۰۱/۰P=) تاثیر داشته و این تاثیر تا مرحله ی پیگیری نیز پایدار مانده است. از آنجا که درمان مبتنی بر آرام سازی حالت مهارت هایی شامل تنفس ذهن آگاهانه، گسلش هیجانی، گسلش شناختی، پذیرش و متعادل کردن باور به سمت باورهای جایگزین کاربردی را به نوجوانان پرخاشگر آموزش می دهد، می تواند در کاهش پرخاشگری و ابعاد آن موثر باشد.
Keywords:
Authors
امیر هاشمی
گروه مشاوره، دانشکده علوم اجتماعی و انسانی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
یاسر رضاپور میرصالح
دانشیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم اجتماعی و انسانی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
فاطمه بهجتی اردکانی
استادیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم اجتماعی و انسانی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :