ارزیابی صفات فیزیولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد دانه و روغن بالنگوی شهری تحت شرایط کم آبیاری در واکنش به محلول پاشی براسینواستروئید

این تحقیق به منظور بررسی اثر براسینواستروئید بر برخی صفات فیزیولوژیکی، اجزای عملکرد و عملکرد دانه و روغن بالنگوی شهری تحت شرایط کم آبیاری به اجرا درآمد. آزمایش به صورت کرت های خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی ۹۶-۱۳۹۵ و ۹۷-۱۳۹۶ در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان زنجان اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح آبیاری (آبیاری معمولی یا شاهد، قطع آبیاری از آغاز گل دهی تا پایان رسیدگی، قطع آبیاری از آغاز شاخه دهی یعنی ظهور ششمین جفت برگ ساقه اصلی تا رسیدگی فیزیولوژیکی) در  کرت های اصلی و محلول پاشی با براسینواستروئید با غلظت های ۵/۰، ۱، ۵/۱ میکرومولار و شاهد در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که قطع آبیاری از آغاز شاخه دهی موجب افت محتوای کلروفیل کل (۸/۴۲ درصد)، تعداد کپسول در بوته (۷/۶۲ درصد)، تعداد دانه در بوته (۱/۶۶ درصد)، وزن  هزاردانه (۳/۲۲ درصد)، عملکرد بیولوژیکی (۱/۶۲ درصد) و دانه (۵/۷۳ درصد)، شاخص برداشت (۸/۳۰ درصد) و عملکرد روغن (۱/۷۵ درصد) شد. محلول پاشی با براسینواستروئید فقط موجب افزایش معنی دار غلظت کلروفیل کل برگ و درصد روغن دانه شد. بین سطوح محلول پاشی با براسینواستروئید به لحاظ غلظت کلروفیل کل برگ و درصد روغن دانه، تفاوت آماری معنی داری وجود داشت. تصمیم گیری در ارتباط با میزان تاثیر این  تنظیم کننده رشد بر بهبود رشد و عملکرد بالنگو تحت شرایط کم آبیاری نیاز به تحقیقات تکمیلی دارد.

Keywords:

تنظیم کننده رشد , عملکرد بیولوژیک , قطع آبیاری , محتوی کلروفیل , محلول پاشی