بررسی اثر هم زیستی قارچ مایکوریزا آربسکولار بر برخی پایه های پسته در شرایط تنش شوری و خشکی

این آزمایش جهت مقایسه مقاومت پایه های مختلف پسته تلقیح شده با مایکوریزا در برابر تنش شوری و خشکی اجرا شد. در این آزمایش از گونه قارچ فونلیفورمیس موسه آ و چهار پایه پسته شامل بادامیریز زرند، قزوینی، سرخس و UCB۱ استفاده شد. آزمایش تنش خشکی در چهار سطح ۱۰۰، ۸۰، ۶۰ و ۴۰ درصد ظرفیت زراعی، و آزمایش تنش شوری در چهار سطح ۹۱/۰، ۵۷/۷، ۱۲/۱۶ و ۶۳/۲۴ دسی زیمنس بر متر به مدت ۶۰ روز اعمال شد. در پایان آزمایش شاخص های مختلف مانند ماده خشک کل گیاه، سطح برگ، درصد رطوبت اندام ها و نشت الکترولیت ها برآورد شد. هم چنین در طول آزمایش رنگدانه های کلروفیل کل، کارتنوئید و آنتوسیانین مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد هم زیستی با مایکوریزا سبب بهبود ماده خشک کل گیاه، درصد رطوبت برگ و سطح برگ تحت هر دو تنش خشکی و شوری شد. تحت تاثیر هر دو تنش میزان رطوبت اندام ها و کلرفیل کل برگ کاهش و محتوای آنتوسیانین و نشت الکترولیت ها افزایش یافت و کم ترین درصد رطوبت برگ، ساقه و ریشه در بالاترین سطح تنش خشکی و شوری دیده شد. پایه UCB۱ بیش ترین وزن خشک کل و رطوبت را درشرایط تنش شوری داشت و بیش ترین درصد رطوبت برگ و ساقه و کم ترین نشت الکترولیت تحت تنش خشکی در پایه سرخس دیده شد. به نظر می رسد پایه UCB۱ و سرخس تلقیح شده با مایکوریزا به ترتیب برای استفاده در شرایط شوری و خشکی می توانند مفید باشند.

Keywords:

آنتوسیانین , پسته , تنش غیرزنده , مولفه های اصلی , نشت الکترولیت