غلامحسین کریمی دوستان - Professor of Linguistics – University of Tehran – Tehran – Iran.
وحیده تجلی - Ph.D. Candidate in Linguistics- University of Tehran – Tehran – Iran.

پژوهش حاضر رفتار توصیفگرهای موسوم به قید حالت در زبان فارسی را در چارچوب معنی­شناسی رویدادی، با هدف ارائه دسته­بندی مناسبی از آن­ها بررسی کرده است. با مشخص شدن تعریف قید حالت، قیدهای چگونگی از قیدهای حالت جدا و همه این قیدها زیر عنوان کلی قیدهای کیفیت دسته­بندی می­شوند. هر یک از این دسته­های توصیفگر با کمک عناصر معرفی­شده در معنی­شناسی رویدادی، به­ویژه موضوع رویدادی و محمول­های پایدار و ناپایدار و همچنین، محمول­های ثانویه به زیرشاخه­هایی تقسیم شده و رفتار آن­ها در این پژوهش بررسی شده است. قیدهای چگونگی که توصیفگر موضوع رویدادی هستند و مستقیما خود رویداد را توصیف می­کنند، خود به سه دسته قیدهای کنشگر­محور، شبه ­پیامدی و محض تقسیم می­شوند. قیدهای حالت نیز که موضوع درونی و موضوع بیرونی را توصیف می­کنند، در دو گروه فاعلی و مفعولی دسته­بندی می­شوند­. قیدهای حالت فاعلی خود به دو دسته ایستا و پویا تقسیم می­شوند. قیدهای حالت، توصیفگر گروه اسمی هستند و حالت کنشگر یا کنش­پذیر را در طول رویداد توصیف می­کنند. بنابراین، می­توانند با فعل­های مختلفی به­کار روند؛ اما قیدهای چگونگی که مستقیما با فرایند رویداد مرتبط هستند محدودیت­های گزینشی بیشتری دارند و با هر فعلی نمی­توانند به­کار برده شوند.    

Keywords: Adverbs of manner, adverbs of state, adverbs of quality, event structure, واژه­های کلیدی: قید حالت, قید چگونگی, قید کیفیت, ساخت رویداد