بازآفرینی و بهسازی بافت تاریخی و قدیمی محله خوریا شهر دامغان؛ با رویکرد گردشگری فرهنگی

توجه به بافت های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آن ها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده، به گونه ای که سازمان های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافت های مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت ها را در دوره های مختلف زمانی مطرح نموده است. با توجه به اهمیت باز آفرینی شهری هدف در این پژوهش کشف متغییرها و عامل اصلی موثر درباز آفرینی پایدار بافت تاریخی شهری است. در این مقاله مفهوم باز آفرینی پایدار شهری و عوامل اساسی برای افزایش این پایداری در بافت تاریخی شهری را بررسی و تحلیل می نمائیم. با توجه به رابطه متقابل میان توسعه گردشگری و باززنده سازی بافتهای تاریخی، بهره برداری از میراث فرهنگی و تاریخی به ویژه در جهت توسعه مقاصد گردشگری، برای جوامع عرضه کننده آن منافع بسیاری در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی خواهد داشت. احیاء بافتهای تاریخی و گردشگری تاثیرات مثبتی بر پیکره شهرها برجای می گذارد. محله خوریا، یکی از محله های قدیمی واقع در بافت قدیمی شهر دامغان است. این محله یکی از محلات قدیمیای است که بافت تاریخی شهر دامغان از به هم پیوستنشان تشکیل شده است. هدف از پژوهش حاضر بازآفرینی بافتهای تاریخی با رویکرد گردشگری فرهنگی در محله خوریا شهر دامغان با رویکرد توصیفی-تحلیلی است.

Keywords:

بازآفرینی شهری , گردشگری , مدیریت شهری , شهرسازی , دامغان