تحلیل ساختار اجتماعی مناطق شهری با استفاده از روش نقشه های همپوش(نمونه موردی: منطقه ۴ شهر اصفهان)

رشد شهرها و افزایش جمعیت شهرنشینی، موجب افزایش حضور افراد با شرایط اجتماعی مختلف بلاخص در کلانشهرها گردیده و پهنه های اجتماعی مختلفی را در سطح آنها به وجود آورده است. علاوه بر این، یکی از چشم اندازهای نوین برنامه ریزی شهری در سال های اخیر، توجه به مسئله ی ساختار فضایی و اجزای آن به ویژه جمعیت به عنوان یکی از اجزای کلیدی و عناصر بنیادی تعیین و تحلیل ساختار اجتماعی- فضایی می باشد، لذا لازم است برنامه ریزان و مدیران شهری جدایی گزینی های فضایی و پهنه های اجتماعی مختلف در سطح شهرها را شناسایی نموده و در راستای تصمیم گیری صحیح تر مورد تحلیل قرار دهند. شهر اصفهان نیز به عنوان یکی ازکلانشهرهای دارای شرایط نسبتا مساعد برای زندگی( اعم از موقعیت جغرافیایی، شرایط جوی و فرصت های شغلی)، با پدیده مهاجر پذیری و بدنبال آن حضور افراد با شرایط اجتماعی متنوع و تشکیل پهنه های اجتماعی مختلف مواجه می باشد. از این رو، هدف این پژوهش شناسایی و تحلیل نواحی اجتماعی منطقه ۵ شهر اصفهان می باشد. روش مورد استفاده برای گردآوری داده های مورد نیاز پژوهش از نوع مطالعات کتابخانه ای و براساس مطالعه آمارنامه ها و اسناد و روش پژوهش نیز از نوع توصیفی- تحلیلی میباشد. شاخصهای به کارگرفته شده نیز منطبق با معیارهای وضعیت اقتصادی-اجتماعی، وضعیت مسکن وخانوار (وضعیت خانوادگی) , وضعیت قومی می باشند. ابتدا نقشه های مربوط به هریک از شاخصها در نرم افزار GIS تولید و سپس با استفاده از روش نقشه های همپوش، روی هم قرارگرفته شد. در نهایت نیز، براساس برآیند نقشه های مذکور نقشه مربوط به نواحی اجتماعی منطقه ۴ شهر اصفهان حاصل گردید.

Keywords:

مناطق شهری , نواحی اجتماعی , تحلیل نواحی اجتماعی , روش نقشه های همپوش