پیش بینی تغییرات مکانی EC خاک فضای سبز شهری (مطالعه موردی: منطقه نه شهرداری شیراز)

زمینه و هدف: این پژوهش با هدف بررسی ساختار فضایی میزان EC خاک و تهیه نقشه های پهنه بندی آنها با استفاده از تکنیک های زمین آمار در جهت بهینه سازی مدیریت فضای سبز شهری صورت گرفت.مواد و روشها: محدوده های فضای سبز منطقه نه شهرداری شیراز در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق تعداد ۳۰ نمونه از عمق ۰ تا ۳۰ سانتیمتری خاک محدوده های فضای سبز منطقه جمع آوری شد. تراکم و پراکنش محدوده های فضای سبز در انتخاب مکان برای انجام نمونه برداری مد نظر گرفته شد. نمونه ها بعد از جمع آوری برای آنالیز خاک به آزمایشگاه انتقال یافت و میزانEC خاک اندازه گیری بصورت پایگاه داده مکانی در نرم افزار ArcGIS تشکیل داده شد. برای ارزیابی پراکنش مکانی خصوصیات خاک، روش درونیابی شامل کریجینگ مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: قابلیت هدایت الکتریکی منطقه مورد مطالعه در ۹۱ درصد محدوده های فضای سبز کمتر از ۴ دسی زیمنس بر متر بوده که به لحاظ شوری فاقد محدودیت می باشد و برای کاشت اغلب گیاهان مشکلی ایجاد نمی کند. از نظر اسیدیته ۲۷ درصد سطح فضای سبز که معادل ۷۵/۷۳ هکتار از اراضی است فاقد محدودیت اسیدیته و ۷۳ درصد از سطح فضای سبز منطقه یعنی حدود ۲۰۱ هکتار اراضی دارای محدودیت کم اسیدیته (۷/۸-۸/۲) می باشند .نتیجه گیری: استفاده از تکنیک زمین آمار و تلفیق آن با سیستم اطلاعات جغرافیایی می تواند کمک بزرگی در پهنه بندی تغییرات خصوصیات خاک در عرصه های فضای سبز شهری نماید.

Keywords:

تغییرات مکانی , تکنیک زمین آمار , نقشه خصوصیات خاک , منطقه نه شهرداری شیراز , فضای سبزشهری