مرتبت تدریج در خانه؛ احیای بستر زندگی خانواده گسترده

ز منظر فلسفه و عرفان اسلامی، خلقت، خصلتی طیف گونه یا تغییری تدریجی و پیوسته دارد؛خصلتی که در دو ساحت ظرف و مظروف معماری نیز رواست. جامعه ی (مظروف معماری) امروز،بر خلاف جامعه ی همگن و پیوسته ی دیروز، دچار انقطاع شده است؛ انقطاع در دو ساحت زمان و مکان؛انقطاع مردم از گذشته ی خود (گسست نسل ها) و از یک دیگر. این انقطاع در حد فاصل خانواده هسته ایو جامعه رخ داده است. ایجاد پیوستگی، معلول جاری شدنمفهوم تدریج در روابط افراد جامعه است.برای تحقق این امر، حلقه ای مولد، ولی مفقوده وجود دارد که مرتبه ای دیگر از مراتب اجتماعی است؛این مقاله، تلاشی است در جهت احیای شیوه زندگی خانواده گسترده، به عنوان .« خانواده ی گسترده »مرتبه ای از جامعه، که زنده است و بستر پیوستگی و زندگی را در جامعه فراهم می آورد.با توجه به علل افول خانواده گسترده، ایدئوگرام خانه ی این خانواده، با نظر به سرمشق درختشکل گرفته است. درخت برای میوه، دو منبع تغذیه فراهم آورده؛ شاخه ها به عنوان منبع تغذیه یمشترک؛ و تغذیه ی مستقیم و مستقل از آفتاب و هوا. حیاط نیز منبع تغذیه ی خانه است. در هر خانه یجزء، حدفاصل دو حیاط خلوت و حیاط جمع، طیف فضاها از خلوت تا جمع سامان می گیرند؛ وخانه ها در حیاط مشترک به وحدت می رسند. در ارتباط فضای باز با فضای بسته، طیفی دیگر مطرحمی شود با عنوان طیف محصوریت، که تبدیل فضای این مقاله، به خصیصه مهم خانه ایرانی، که همانا حالات میانی فراموش شده در مظروف و ظرفمعماری است، توجه دارد. خصیصه ای که سبب پیوستگی، در هریک از این دو ساحت و هم چنین ایندو ساحت با یکدیگر است.

Keywords:

تدریج , پیوستگی , خانواده هسته ای , خانواده گسترده , خلوت , محصوریت