میترا طلایی - دکتری آلودگی محیط زیست، کارشناس مسئول حفاظت محیط زیست استان مرکزی

علف کش آترازین و آفت کش مالاتیون در اواخر دهه ۱۹۵۰ معرفی شد و بطور گسترده برای کنترل علفهای هرز و آفات در مزارع قبل از رشد محصول و بعد آن استفاده می شد که به دلیل پتانسیل بالا در آلودگی محیط زیست بحث برانگیز بوده است با اجرای شیوه های پایدار می توان اثرات منفی سموم را کاهش داد. اثرات آترازین در محیط زیست، با تمرکز بر گونه های آبزی مطالعه شد، استفاده از نانوکپسول آترازین برای کاهش اثرات آن بررسی شد. در حین مصرف آترازین و مالاتیون در محیط منتشر شده، آلودگی خاک، رسوبات، مزارع، مراتع، مخازن تامین آب شرب، آبهای زیرزمینی، نهرها، دریاچه ها، رودخانه ها، دریاها و حتی یخچال های طبیعی را سبب می شود. در اکوسیستم های آبی، آترازین می تواند شرایط زیستی را تغییر دهد، با نفوذ در زنجیره غذایی بسیاری از گونه ها، از جمله موجودات دریایی آسیب می بینند. فرموله کردن آترازین و مالاتیون با فناوری نانو راهی برای کاهش عوارض جانبی سموم در اکوسیستم های آبی و خاکی است. در بررسی های سم شناسی، نانو فرمولاسیون انتقال هدفمند و فعال سم را نشان می دهد و با کاهش دوز، همان اثربخشی امکان پذیر است. برای تحلیل دقیق تر باید پتانسیل سمیت سلولی با نانو ذرات روی گونه های مختلف اکوسیستم آزموده شود.

موجودات آبزی، سمیت زیستی، فناوری نانو، آترازین، مالاتیون.