تحلیل راهبرد مدیریت گردشگری مناسب به منظور دستیابی به توسعه پایدار در محدوده میراث جهانی بیابان لوت

امروزه، گردشگری در بسیاری از کشورها جزء اصلیترین فعالیتهای اقتصادی به شمار می آید. ژئوتوریسم یکی از شاخه های اصلی گردشگری است که برپایه بازدید از ویژگیهای زمین شناختی و ژئومورفولوژیکی انجام میشود. لازمه پایداری و بهره گیری باثبات از جاذبه ها و پتان سیلهای ژئوتوری سم، حفاظت و نگهداری ا صولی از آنها ا ست. تجربه ک شورهای موفق در زمینه صنعت گردشگری نشان میدهد، آندسته از کشورهایی که از پتانسیلهای گردشگری سرزمین شان شناخت علمی و دقیقی بهدست آورده و با برنامه ریزی های هدفمند اقدام به سرمایه گذاریهای چشمگیر در صنعت گرد شگری کردهاند، از میزان ر شد و تو سعه قابل توجهی برخوردار شده اند. بیابان لوت، نخستین اثر طبیعی ایران ا ست که در سال ۱۳۹۵ در فهر ست میراث جهانی یون سکو به ثبت ر سید. ازجمله مهمترین لندفرمهای موثر در توسعه ژئوتوریسم بیابان لوت میتوان به ریگ یلان، کلوتها و کلوتکها، هامادا، نبکاها، منطقه گندم بریان، رودخانه شور، بدلندها، پلیگونهای نمکی، دهانه های آتشفشانی، اینسلبرگ هااشاره کرد. اصولا رویکرد توسعه پایدار در زمینه گردشگری می بایست مبتنی بر حفاظت از منابع طبیعی، فرهنگی، اجتماعی- اقتصادی برای نسلهای کنونی و آینده با شد؛ زیرا، توسعه گردشگری بیشتر به فعالیتهای مربوط به محیط طبیعی، میراث تاریخی و الگوهای فرهنگی مناطق خاص بستگی دارد؛ بنابراین، در صورت نابودی و تخریب هریک از این موارد، صنعت گرد شگری و برنامه ریزیهای انجام شده برای تو سعه آن در همه ابعاد از بین خواهد رفت و آ سیبهای جبران ناپذیری بر ارکان اقتصاد وارد خواهد ساخت. بنابراین، برای مدیریت منا سب و پایدار و نیز دستیابی به توسعه پایدار گردشگری، پیشنهاد میشود برنامه ریزی ها و مدیریت گردشگری در بیابان لوت به صورت یکپارچه و در سطوح سه گانه ملی- منطقه ای- محلی انجام شود.

Keywords:

میراث جهانی بیابان لوت , گردشگری , مدیریت یکپارچه , توسعه پایدار , جوامع بومی- محلی.