صفا سلخی خسرقی - مربی گروه معماری موسسه آموزش عالی سراج،

آدمی از نخستین روزهای خلقتش به دنبال سرپناه و محلی امن و آرامش بخش بوده است . ابتدامسکن خود یک نیاز بود ولی در واقع واسطهای بود برای یک نیاز والاتر یعنی زندگی اجتماعی. تشکیلنخستین اجتماعات بشری پاسخگوی این نیاز بشری بوده است. شهرنشینی به عنوان انقلاب ی در فرهنگانسان، باعث دگرگونی روابط متقابل شد. مردم برای ملاقات یکدیگر به شهرها روی آوردند. اجتماعاتشهری تجربیات پرفراز و نشیبی به خود دیده و در عصر حاضر تنها اجتماعاتی موفق نامیده می شوند کهبا الگوهای توسعه پایدار همخوانی داشته باشند. این نوشتار محور اصل ی بحث خود را بر مقا یسه وتحلیل الگوی اجتماعات پایدار در غرب و اسلامشهرهای تاریخی ای ران استوار ساخته است. پرسشاساسی تحقیق آن است که آیا الگوی اسلامشهرهای ایرانی و مبانی نظری آنها با مع یارها ی اجتماعاتپایدار در غرب مطابقت دارد؟ چه اشترکات و یا تمایزاتی در این دو دسته الگو به چشم م ی خورد؟پژوهش حاضر در گام نخست ماهیت توسعه پایدار اجتماع ی و حوزه ها ی کارکرد ی آن در غرب رامورد بررسی قرار داده و سپس با مرور تجربیات پایداری در غرب و اسلام شهرها ی ای ران در قالباستدلال قیاسی و با رویکرد تفس یری–تار یخی فصول مشترک و وجوه تما یز ای ن دو را بازشناس یمی نماید.

پایداری اجتماعی، الگوی اجتماعات پایدار، اسلامشهرها ی تار یخی ای ران، تشابهات و تمایزات