ارزیابی تمایل جذب فلزات نیکل و کادمیم توسط توده زیستی حاصل از لجن فاضلاب در مقایسه با دیگر جاذب ها

زمینه و هدف:  فلزات سنگین از آلاینده های مهم محیط زیست بوده و به علت ویژگی  سمیت و تجمع پذیری از لحاظ بهداشتی بسیار مورد توجه قراردارند. امروزه استفاده از جاذب های بیولوژیک جهت تصفیه این مواد  به علت اقتصادی بودن و سازگاری با محیط زیست،  بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف این تحقیق سنجش میزان جذب دو فلز سنگین نیکل و کادمیم توسط توده زیستی حاصل از لجن فاضلاب (بایوسالید) و مقایسه نتایج با دیگر تحقیقات مشابه جهت بررسی تمابل جذب آن ها می باشد. روش کار: پودر بایوسالید با استفاده از لجن دفعی فاضلاب شهری در طی مراحل خشک سازی، خرد سازی و دانه بندی تهیه گردید. محلول های ۲۵/۰ و ۷۵/۰ میلی مولار  فلزات نیکل و کادمیم  با ۵/۰، ۱، ۲ و ۴ گرم از این بیوسالید در pH چهار و میزان اختلاط ۲۰۰ دور بر دقیقه و دمای ۲۶-۲۴ درجه سلسیوس به مدت دو ساعت (در مطالعات سینتیک در زمان های متوالی۵ تا ۴۲۰ دقیقه) مورد تماس واقع شده و نمونه های حاصل توسط دستگاه  جذب اتمی اسپکتروفتومتری جهت مطالعات سینتیک و  مدل سازی ایزوترم جذب و مقایسه با دیگر مطالعات مورد آنالیز قرارگرفت. یافته ها : نتایج نشان می دهد که زمان تعادل جذب فلزات در حدود دو ساعت بوده و افزایش pH  تا چهار باعث افزایش چشمگیر میزان جذب می شود.  جذب هر دو فلز از مدل لانگمویر تبعیت کرده و میزان حداکثر ظرفیت جذب(qmax) کادمیم و نیکل توسط بیوسالید به ترتیب  ۳۷/۰ و ۱۹۵/۰ میلی مول بر گرم بیوسالید خشک تحت مدل لانگمویر می باشد. نتیجه گیری: تمایل جذب بیوسالید برای کادمیم همچون دیگر مطالعات انجام شده در حوزه جذب بیولوژیکی بیش تر از نیکل برآورد گردید. به صورت کلی می توان تمایل جذب جلبک ها و قارچ ها را در جذب فلزات بیش از لجن ها و باکتری ها دانست که این موضوع بیش تر ناشی از خصوصیات دیواره سلولی آن ها می باشد.

Keywords:

جذب بیولوژیکی , نیکل , کادمیم , ایزوترم جذب , زیست توده