فائزه برهانی - کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران- مهندسی محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
علیرضا نورپور - دانشیار، گروه مهندسی عمران- مهندسی محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران (مسئول مکاتبات).

زمینه و هدف: واحدهای تولید ایزوگام به عنوان یکی از منابع مهم آلاینده هوا می باشند.­ از این رو اندازه گیری دقیق و آنالیز انتشار این آلاینده­ها به عنوان گام اساسی در ارایه راهکارهای کاهش و یا پیشگیری از انتشار این آلاینده ها می باشد. آلاینده های ناشی از فرایند تولید ایزوگام شامل گازهای غیر هیدروکربنی و هیدروکربنی است. هدف از این تحقیق اندازه گیری آلاینده های گازی خروجی(CO ,HC ,CO۲ ,SO۲ ,NOX (NO+NO۲)) از دودکش تعدادی از واحدهای تولید ایزوگام شهرستان دلیجان و مقایسه با استانداردهای موجود می باشد.  روش بررسی: در این پژوهش مقادیر مختلف غلظت حجمی(ppm) گازها به وسیله  دستگاه آنالایزر گاز Testo۳۵۰ مورد سنجش قرار گرفت و نمونه ها با استاندارد مدیریت بهداشت، ایمنی، محیط زیست و کیفیت، جهت مطلوب بودن یا نبودن خروجی دودکش ها مقایسه گردیده است. یافته­ها: بررسی های تحقیق حاضر نشان می دهد مقادیر خروجی برخی از گازها بالاتر از استاندارد آلاینده های خروجی از دودکش صنایع ایزوگام می باشد و مطابق نتایج ارایه شده بیش­ترین میزان تولید گاز آلاینده مربوط به CO، به میزان ppm ۶۷۸ در فصل زمستان و بیش­ترین میانگین غلظت هیدروکربن­ها، در فصل تابستان برابر ppm ۲۵۰  می­باشد. بحث و نتیجه­گیری: این مطالعه نشان می دهد با توجه به بالا بودن مقادیر برخی از پارامترها نسبت به استاندارد گازهای خروجی دودکش و به­دلیل این که ماهیت شیمیایی آن­ها سلامت ساکنان شهر دلیجان را به خطر انداخته است و مجاورت این شهرک با دلیجان اهمیت مساله را جدی تر می کند که نیازمند دقت نظر در اعمال فواصل چنین واحدهایی از مناطق مسکونی و تدوین استانداردها و مقررات جدی تر و به روز جهت کاهشوبازنگری در سیستم های کنترل آلاینده های مذکور اقدام مناسب به عمل آید. 

ایزوگام, گازهای خروجی, آلودگی هوا, محیط زیست