دستیابی زیستی جیوه در رسوبات خوریات پتروشیمی و جعفری، بندر امام
عنوان مقاله: دستیابی زیستی جیوه در رسوبات خوریات پتروشیمی و جعفری، بندر امام
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-21-12_006
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-21-12_006
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
صدیقه آقابکی آلوقره - کارشناسی ارشد، زمین شناسی زیست محیطی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، ایران
صدیقه بطالب لوئی - استادیار، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، ایران. (مسئول مکاتبات)
حکیمه امانی پور - استادیار، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، ایران.
کامران گرایش - کارشناس ارشد، پتروشیمی بندر امام خمینی، بندر امام خمینی، ایران
خلاصه مقاله:
صدیقه آقابکی آلوقره - کارشناسی ارشد، زمین شناسی زیست محیطی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، ایران
صدیقه بطالب لوئی - استادیار، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، ایران. (مسئول مکاتبات)
حکیمه امانی پور - استادیار، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، ایران.
کامران گرایش - کارشناس ارشد، پتروشیمی بندر امام خمینی، بندر امام خمینی، ایران
زمینه و هدف: باتوجه به تحرک جیوه و سمیت بالای آن و توانایی تجمع آن در زنجیره غذایی، آگاهی از سطوح جیوه در بخشهای مختلف محیط زیستی برای درک و پیش بینی در معرض قرارگیری انسانی و ارزیابی خطر اکولوژیکی جیوه ضروری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین غلظت کل و دستیابی زیستی فلز سنگین جیوه در رسوب خورهای پتروشیمی و جعفری صورت پذیرفت. روش بررسی: تعداد ۲۷ نمونه رسوب از خورهای پتروشیمی و جعفری برداشت شد. پس از هضم نمونهها، محتوی جیوه آنها با استفاده از دستگاه آنالیز جیوه اندازهگیری شد. استخراج ترتیبی رسوبات با روش BCR انجام شد. یافته ها: دادههای غلظت کل جیوه مورد مطالعه در نمونههای رسوب با حداقل ۱۹/۲ میلی گرم بر لیتر در ایستگاه ۲-۸ و حداکثر ۷۱/۴۵ میلی گرم بر لیتر در ایستگاه ۱-۹ و با میانگین ۲۳/۹ میلی گرم بر لیتر، نشان میدهد که رسوبات منطقه نسبت به این عنصر آلوده است. همچنین میزان جیوه موجود در رسوبات منطقه از حد استانداردهای بین المللی NOAA بیشتر بود. فرم های شیمیایی جیوه با استفاده از روش استخراج ترتیبی در نمونه های رسوب نشان داد که به ترتیب ۱۰/۵ درصد، ۵۷/۵ درصد، ۵۱/۱۵ درصد، ۷۹/۴۵ درصد جیوه به ترتیب در بخش تبادل پذیر، کاهنده، اکساینده و فاز باقیمانده است. بحث و نتیجهگیری: بخش اعظم فلز جیوه با بخش غیر تبادلپذیر همراه میباشد و نمیتواند تحت شرایط فیزیکوشیمیایی حاکم (pH قلیایی) بین آب و رسوب مبادله شوند. فلزاتی که در بخش تبادلپذیر قرار میگیرند به علت داشتن پیوندهای الکترواستاتیک ضعیف بهراحتی تحت تاثیر فرایندهای تبادل یونی(جذب/ واجذب) قرار می گیرند. مقادیر بالای جیوهی به ایستگاههای نزدیک به خروجی پساب واحد کلروآلکالی تعلق داشت که با افزایش فاصله از این ایستگاهها ، مقدار جیوه کل در رسوبات نسبت به مناطق نزدیک به ساحل، کاهش مییابد. بنابراین جیوهی تجمع یافته در رسوبات نزدیک به ساحل، از این منابع منشا گرفته و سطح آلودگی فلز سنگین جیوه در رسوبات به شدت وابسته به این منابع است.
کلمات کلیدی: دست یابی زیستی, جیوه, خورپتروشیمی, خور جعفری
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1288535/