ارزیابی تغییرات و تعیین سطح جنگل های مانگرو منطقه حفاظت شده خورخوران با تاکید بر هیدرودینامیک تنگه هرمز
عنوان مقاله: ارزیابی تغییرات و تعیین سطح جنگل های مانگرو منطقه حفاظت شده خورخوران با تاکید بر هیدرودینامیک تنگه هرمز
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-21-6_016
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-21-6_016
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمد علی زنگنه اسدی - دانشیار ژئومورفولوژی دانشگاه حکیم سبزواری
ابراهیم تقوی مقدم - دکتری ژئومورفولوژی دانشگاه حکیم سبزواری (مسوول مکاتبات)
الهه اکبری - عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری و دانشجوی دکتری سنجش از دور دانشگاه تهران
خلاصه مقاله:
محمد علی زنگنه اسدی - دانشیار ژئومورفولوژی دانشگاه حکیم سبزواری
ابراهیم تقوی مقدم - دکتری ژئومورفولوژی دانشگاه حکیم سبزواری (مسوول مکاتبات)
الهه اکبری - عضو هیات علمی دانشگاه حکیم سبزواری و دانشجوی دکتری سنجش از دور دانشگاه تهران
زمینه و هدف: جنگلهای مانگرو(حراء) ایران به عنوان تنها چشمانداز جنگلی در سواحل گرموخشک جنوب است که علاوه بر ارزشزیستمحیطی و طبیعتگردی، معیشت بسیاری از ساحلنشینان جنوب به شدت بهآن وابسته است. لذا آگاهی از تغییرات این جنگلها بسیار اهمیت دارد. تغییرات محیطی عموما در سطح گسترده و در بلندمدت رخ میدهد لذا تکنولوژی سنجش از دور میتواند ابزار بسیارمناسب و دقیقی برای پایش تغییرات باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی تغییرات پوشش جنگلی مانگرو ناحیه حفاظتشده خورخوران باتوجه به فرآیندهای هیدرودینامک تنگه هرمز میباشد. روش بررسی: جهت نیل به این هدف از تصاویر ماهوارهای لندست سالهای۱۹۸۹-۲۰۱۵ و انواع تکنیکهای سنجش از دور شامل تفاضل تصاویر، تفاضل پوشش گیاهی، تفاضل مولفههای اصلی، تفاضل تسلدکپ و مقایسه پساز طبقهبندی استفاده شد. جهت ارزیابی دقت روشهای مذکور از نقاط کنترل زمینی در بازدیدهای میدانی، تصاویر ماهوارهای Google Earth و شاخص دقتکلی و ضریبکاپا استفاده شد. یافتهها: طبق بررسیها، از بین روشهای مورد استفاده در این تحقیق روشهای تفاضل مولفههای اصلی(PCA) و تفاضل پوششگیاهی جهت آشکارسازی تغییرات پوشش زمین مناسبتر از سایر روشها میباشند. همچنین پس از اعمال روش مقایسه پس از طبقهبندی مشخص شد، الگوریتم حداکثر احتمال با دقت کلی ۹۷۸۱/۰ و ضریب کاپا ۳۲/۹۸% به عنوان بهترین روش طبقهبندی تصاویر ماهوارهای معرفی شد. همچنین سطوح جنگلهای مانگرو منطقه اعم از جنگلهای متراکم و پراکنده در سال ۱۹۸۹مقدار ۰۸/۱۲۵ کیلومترمربع بوده که در ۲۶ سال گذشته ۹/۴۸ کیلومترمربع به وسعت آن افزوده شدهاست. بحث و نتیجهگیری:عواملی چون افزایش دما و بالارفتن سطح اساس دریاها، افزایش رسوبات رودخانه در محل پایابهای منطقه و شیب کم منطقه ساحلی، زمینه را برای توسعه جنگلهای مانگرو فراهم نموده است، لذا هرگونه طرح تاسیساتی و زیربنایی باید با رعایت ملاحظات زیست محیطی و اکولوژیکی باشد.
کلمات کلیدی: خورخوران, تغییرات, مانگرو, هیدرو دینامیک, هرمز
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1288663/