تعیین پتانسیل اکوتوریستی حوزه آبخیز چرات با استفاده از مدل SWOT

زمینه و هدف: حوزه آبخیز چرات یکی از مناطق بکر و دیدنی استان مازندران است که علی رغم برخورداری از جاذبه های متنوع اکوتوریسمی و محیط زیستی فاقد امکانات و تسهیلات مناسب برای جذب گردشگران است. در تحقیق حاضر با تکیه بر روش SWOT، قابلیت ها و محدودیت های عوارض زمین شناسی موثر بر اکوتوریسم در منطقه چرات از شهرستان سوادکوه را شناسایی و نهایتا استراتژی های مناسب جهت توسعه اکوتوریسم ارایه شده است. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی و جمع آوری داده ها و اطلاعات به صورت میدانی و اسنادی انجام شد. با استفاده از روش SWOT، نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید داخلی و خارجی منطقه شناسایی شدند. سپس با توجه به ماتریس داده ها پس از تجزیه و تحلیل عناصر ماتریس، مهم ترین عوامل داخلی و خارجی تاثیر گذار بر منطقه چرات شناسایی و اولویت بندی و وزن دهی شدند. در پایان استراتژی ها و راهکارهایی جهت اعمال مدیریت مناسب و کاربردی برای منطقه مورد مطالعه ارایه شده است. یافته ها: یافته های حاصل حاکی از توان اکوتوریستی بالای روستای چرات جهت توسعه صنعت گردشگری می باشد. برتری امتیازهای مربوط به فرصت های گردشگری و نقاط قوت داخلی مانند جاذبه های اکوتوریستی ممتاز و تنوع چشم اندازهای طبیعی و بکر در سطح منطقه، حاکی از وجود شرایط بسیار مطلوب برای برگزاری تورهای طبیعت گردی، انواع فعالیت های اکوتوریستی و توسعه گردشگری ماجراجویانه، ورزشی، درمانی، علمی، تابستانی و زمستانی در منطقه چرات است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، منطقه مورد مطالعه دارای پتانسیل بالایی برای توسعه اکوتوریسم و گردشگری پایدار می باشد. نتایج یافته ها نشان می دهد که توسعه توریسم نیازمند شناسایی، معرفی و گسترش تبلیغات، توسعه امکانات و زیرساخت ها و همچنین سرمایه گذاری جهت گسترش جذب گردشگر می باشد.

Keywords:

روش SWOT , اکوتوریسم , گردشگری پایدار , حوزه آبخیز چرات