فاطمه عادلی ساردو - کارشناس ارشد برنامه ریزی، مدیریت و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
شهرزاد فریادی - دانشیار گروه برنامه ریزی، دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران تهران، ایران.
اسماعیل صالحی - دانشیار گروه برنامه ریزی، دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران. تهران، ایران.
منیژه قهرودی تالی - دانشیار دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی. تهران، ایران.

زمینه و هدف: توسعه شهری موجب کاهش نفوذپذیری وافزایش رواناب های سطحی می شود. باتوجه به این که کاربری عمده­ی منطقه ۲ تهران به ترتیب شامل کاربری مسکونی، بزرگراه­ و فضای سبز می­باشد، پهنه بندی بارش و رواناب برای دوره بازگشت های مختلف به منظور شناخت نقاط دارای پتانسیل بالا در تولید رواناب های سطحی در نیل به اهداف مدیریتی غیرقابل انکار است .                                                                                                                                                            روش بررسی: روش به کارگرفته شده دراین تحقیق استفاده ازروش SCS-CN در نرم افزار  GISمی باشد که بر اساس داده های بارشی حداکثر ۲۴ساعته و برپایه یک دوره ی آماری ۱۴ساله ایستگاه های باران سنجی اطراف منطقه ۲ تهران صورت گرفته است. یافته ها: تعیین دوره ی آماری مشترک بین ایستگاه های مورداستفاده، آزمون همگنی، کفایت، بازسازی داده های ناقص جهت محاسبه ی دوره بازگشت های۱۰۰،۵۰، ۲۵و ۵ ساله برای پهنه بندی بارش حداکثر ۲۴ ساعته ودرنهایت ساخت لایه ی شماره منحنی بر اساس نوع کاربری اراضی وضریب موثرآن، مقدار نفوذو نگه­ داشت سطحی با استفاده از روابط موجود در مدل درراستای پهنه بندی رواناب با دوره بازگشت های مختلف از یافته های این تحقیق می باشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد بیشترین پتانسیل تولید رواناب مربوط به کاربری های مسکونی و بزرگراه در قسمت های شرقی منطقه و کمترین پتانسیل آن مربوط به قسمت های پرشیب مرکز و شمال باکاربری فضای سبز می باشد.             

رواناب شهری, پهنه بندی, منطقه ۲ شهرداری تهران, مدلSCS-CN