روش های مواجهه با عدم قطعیت علمی در اصل احتیاطی از منظر حقوق بین الملل محیط زیست

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 205

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ESTJ-19-2_013

تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1400

Abstract:

اصل احتیاطی یکی از اصول مهم و اساسی حقوق بینالملل محیطزیست است که همواره دولت ها و سازمان های بین المللی برای اجرای آن با مشکلاتی روبه رو هستند. یکی از مشکلات و معضلات اجرای اصل احتیاطی در حقوق بینالملل محیطزیست، ابهام در مساله "عدم قطعیت علمی" است که برخی از حقوقدانان تلاش نموده اند راه حل ها و راهکارهایی را برای رفع آن ارایه نمایند. از این رو، تبیین این مساله می تواند خلاهای حقوقی ناشی از عدم اجرای صحیح اصل احتیاطی را جبران نماید. هدف این پژوهش ارزیابی اجمالی روش های حقوقی برای مواجهه با عدم قطعیت علمی جهت اجرای اصل احتیاطی است. برای مواجهه با عدم قطعیت علمی، روشهای حقوقی و مدیریتی مختلفی از قبیل رویکرد پروتکل – چارچوب، هیاتهای علمی مشورتی، قبول رویکردهای مدیریتی، رضایت قبلی آگاهانه، ارزیابی اثرات محیطزیستی و نظارت، اقدامات موقتی و غیره پیشنهاد گردیده است. این روشها در بسیاری از معاهدات محیطزیستی به خصوص پس از بیانیه ریو ۱۹۹۲ مورد توجه قرار گرفته است. این تحقیق با مطالعه روشها و تاکتیکهای موجود در خصوص عدم قطعیت علمی، چگونگی اجرای مناسب­تر اصل احتیاطی را در حقوق بینالملل محیطزیست مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. علاوه بر آن با نگرش موردی، روشهای مواجهه با عدم قطعیت علمی در اصل احتیاطی مندرج در کنوانسیون تغییرات آب و هوا ۱۹۹۲ تجزیه و تحلیل شده است. ارزیابی روش های حقوقی مواجهه با عدم قطعیت علمی نشان می دهد که با توجه به مشکلات حقوقی موجود برای اجرای اصل احتیاطی در حقوق بین الملل محیط زیست، هنوز اتفاق نظر و رویه مشترکی برای اجرای این روش ها وجود ندارد . با این حال در این پژوهش پیشنهادهایی مبنی بر اتخاذ روش واحد مبتنی بر پراتیک دولت ها، اجرای آن در نظام داخلی کشورها و توسعه معاهدات محیطزیستی مبتنی بر الزام اجرای اصل احتیاطی شده است.

Keywords:

اصل احتیاطی , عدم قطعیت علمی , حقوق بینالملل محیط زیست , روشهای حقوقی , اصول حقوق محیط زیست

Authors

سید عباس پور هاشمی

استادیار و عضو هیات علمی، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران و رئیس موسسه تخصصی حقوق بین الملل، تورنتو، کانادا (مسوول مکاتبات)

اعظم پرنده مطلق

دانشجوی دکتری دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • پورهاشمی. سید عباس و ارغند. بهاره ، ۱۳۹۲ ، حقوق ...
  • P.Martin-Bidou, (۱۹۹۹), Le pricipe de précaution en droit international de ...
  • Frank H. Knight, Risk, (۱۹۲۱), Uncertainty and Profit, P. ۱۹–۲۰ ...
  • Kiss, A., et Beurier.J-P., (۲۰۰۴), Droit international de l'environnment, Paris, ...
  • Stephen D. Krasner, (۱۹۸۳), Structural Causes and Regime Consequences: Regimes ...
  • Jorge E. Vinuale, (۲۰۱۰), "Legal Techniques for Dealing with Scientific ...
  • Daniel Bodansky, (۲۰۰۴), Deconstructing the Precautionary Principle, in Bringing New ...
  • Abram Chayes et Antonia Handler Chayes, and Roland B.Mitchell, (۱۹۹۸), ...
  • H. Ruiz Fabri, (۲۰۰۰), « La prise en compte du principe ...
  • David Goodstein, (۲۰۰۰), “How Science Works,” in Reference Manual on ...
  • نمایش کامل مراجع