حسین یوسفی - استادیار گروه انرژی های نو و محیط زیست، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران (مسوول مکاتبات)
یونس نوراللهی - استادیار گروه انرژی های نو و محیط زیست، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران
سمیه طغیانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی انرژیهای تجدیدپذیر، دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران.

زمینه و هدف : به دنبال بحران نفت در دهه هفتاد میلادی و افزایش قیمت سوخت­های فسیلی، استفاده از انرژی­های تجدید پذیر رونق گرفت. به دنبال کشف مشکلات و موارد محیط­زیستی پدیده گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوایی، مسالهحفاظت از محیط زیست و تامین انرژی پایدار و پاک جوامع حایز اهمیت شد.  به کارگیری انرژی­های نو و تجدید­پذیر به ویژه انرژی خورشید، این منبع لایزال الهی به دلیل دریافت آسان­تر و در دسترس­ بودن آن، در طی سال­های اخیر بیش­تر مورد توجه دانشمندان و دانشجویان مرتبط با رشته­های انرژی قرار گرفته است. روش­های گوناگونی برای استفاده از این انرژی پاک و لایزال الهی وجود دارد، اما گرم­کردن آب با استفاده از آبگرمکن­های خورشیدی، شاید از آسان­ترین و اقتصادی­ترین روش­های موجود باشد. روش بررسی: دراین تحقیق امکان­سنجی اقتصادی و محیط­زیستی استفاده از سیستم­های آبگرمکن خورشیدی در ساختمان مسکونی ۶ واحدی (خانوارهای ۴ یا ۵ نفره)  در تهران با استفاده از اطلاعات واقعی و در محیط نرم افزار Retscreen مورد بررسی قرار گرفته و مدلسازی شده است. یافته ها و نتایج: نتایج این تحقیق نشان می­دهد که با جایگزینی آبگرمکن­های گازی با آبگرمکن­های خورشیدی، میزان صرفه­جویی سالیانه در مصرف گاز طبیعی برای کل خانوارها برای تامین آب گرم مصرفی مورد نیاز ۵۸۲۰ مترمکعب می­باشد و میزان صرفه­جویی اقتصادی سالیانه برابر با ۶،۴۰۲،۰۰۰  ریال خواهد بود و در اثر جایگزینی آبگرمکن­های برقی با آبگرمکن­های خورشیدی، میزان صرفه­جویی سالیانه در انرژی الکتریکی ۲۲۹۹۵ کیلو­وات ساعت و میزان صرفه­جویی اقتصادی سالانه ۱۲۰،۲۴۴،۰۰۰  ریال می­باشد.

انرژی های تجدیدپذیر, آبگرمکن های خورشیدی, هزینه های محیط زیستی