مهروش کاظمی - دکترای معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحدعلوم وتحقیقات تهران، تهران، ایران(مسوول مکاتبات)
فرح حبیب - دانشیار، دانشکده هنر و معماری، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه ازاد اسلامی، تهران، ایران
سید غلامرضا اسلامی - دانشیار، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده با وجود این که زنان بیش از نیمی از جمعیت را تشکیل می دهند اما اغلب در طراحی و ساخت محیط کمتر مورد توجه بوده و به میزان ضعیفی در طراحی های شهری مورد مشورت واقع می شوند و عمدتا شیوه زندگی والگوی حرکتی در شهرها از مردان گرفته می شود این در حالیست که الگوی زندگی زنان ترکیب پیچیده ای از مسئولیت های خانه داری، نگه داری بچه، اشتغال و...می باشد در نتیجه این امر  فضاهای تولید شده در تطبیق با نیازهای خاص این قشر ناموفق عمل کرده ویا راه حل های ارایه شده برای مشکلات موجود ناکارآمد می باشند لذا زنان در محیط های طراحی شده  به طور مکرر ناسازگاری و محدویت هایی را تجربه می کنند. این مقاله تحقیقی درخصوص بررسی نیازهای روانی ورفتاری متفاوت زنان - متاثراز تفاوت های جنسیتی آنان- در فضای عمومی با تاکید بر فضای پارک  است که به استخراج شاخص هایی نظیر تامین حس تسلط فضایی، سهولت دسترسی و تفکیک فضایی قلمروها منجرگردید به طوری که رعایت آن ها در طراحی فضای پارک ها باعث بهبود کیفیت وافزایش مطلوبیت فضا با توجه به گروه هدف(زنان)خواهدشد.روش تحقیق بکار رفته از نوع پیمایشی وگردآوری داده ها بصورت میدانی و مصاحبه با زنان بالای ۱۲ سال در پارک های انتخابی در شهر تبریز بوده است.  

زنان, معماری, کیفیت فضا, فضای عمومی, پارک