بررسی کمی و کیفی پسماندهای روستایی استان هرمزگان و ارایه راهکار مدیریتی
عنوان مقاله: بررسی کمی و کیفی پسماندهای روستایی استان هرمزگان و ارایه راهکار مدیریتی
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-16-4_012
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_ESTJ-16-4_012
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمدعلی عبدلی - استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
فرشید رحیمی - کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
رضا سمیعی فرد - دانشجوی دکتری مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
مهدی جلیلی قاضی زاده - دانشجوی (سابق) دکتری مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران و استادیار گروه آلاینده های محیط زیست پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی (مسئول مکاتبات)
خلاصه مقاله:
محمدعلی عبدلی - استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
فرشید رحیمی - کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
رضا سمیعی فرد - دانشجوی دکتری مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
مهدی جلیلی قاضی زاده - دانشجوی (سابق) دکتری مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران و استادیار گروه آلاینده های محیط زیست پژوهشکده علوم محیطی دانشگاه شهید بهشتی (مسئول مکاتبات)
زمینه و هدف: مدیریت پسماندهای روستایی در سطح یک استان، بهدلیل پراکندگی مراکز تولید پسماند و همچنین تنوع ترکیب پسماند تولیدی از اهمیت و پیچیدگی زیادی برخوردار است. هدف از این تحقیق، بررسی مدیریت پسماند جامد در روستاهای استان هرمزگان و ارائه راهکارهای مدیریتی میباشد. مواد و روشها: ۲۶ روستا از نقاط مختلف استان بهعنوان روستاهای نمونه انتخاب شدند. یک پرسشنامه برای مشخص شدن وضعیت موجود دفع پسماند در مناطق روستائی تهیه و بین هر یک از ۲۶ دهیاری روستاهای نمونه تقسیم شد. بهعلاوه نمونهگیری از پسماندها بهصورت ۷ روز پیدرپی، در چهار فصل سال انجام یافت. نتایج حاصل از آنالیز فیزیکی و شیمیایی و نیز پرسشنامهها، بهعنوان اطلاعات خام اولیه برای بررسی وضع موجود و نهایتا ارایه راهکارهای مناسب برای سیستم مدیریت پسماند روستایی در استان هرمزگان استفاده شد. یافتهها: در روستاهای نمونه نرخ تولید پسماندهای خانگی حدود ۳/۶۱۷ گرم به ازای هر نفر در روز میباشد. در مجموع ۳۶۰ واحد تجاری در روستاهای نمونه استان وجود دارند که مقدار کل زباله تجاری تولیدی توسط آنها ۳۸۱۶ کیلوگرم در روز است. همچنین میانگین پسماند پزشکی حدود ۸/۸ کیلوگرم به ازای هر واحد بهداشتی میباشد. ترکیب پسماند در روستاهای نمونه عبارت است از: مواد فسادپذیر ۷۷/۴۳، کاغذ و مقوا ۷۲/۹، پلاستیک ۶۲/۹، چوب ۲۰/۶، فلزات ۴۴/۱۰، شیشه ۹۰/۷، لاستیک ۵۸/۵ و منسوجات ۷۹/۶ درصد. بحث و نتیجهگیری: توصیه میشود که در برنامه پنج ساله اول، جداسازی از مبدا شامل پسماند خشک تفکیکپذیر (پلاستیک، کاغذ و فلزات) و پسماندهای تر انجام گردد و جداسازی از مبدا برای سایر ترکیبات پسماند مثل چوب، لاستیک، شیشه و منسوجات در برنامه پنج ساله دوم اجرا شود. از نظر اقتصادی، زبالهسوزی همراه با بازیافت انرژی، گزینه مناسبی برای دفع پسماند مناطق روستایی در استان هرمزگان نمیباشد. با توجه به سهم کم پسماند خشک، در دسترس بودن زمین مناسب و نیروی کار ارزان در مناطق روستایی، کمپوست با فنآوری ارزان برای این مناطق توصیه میشود.
کلمات کلیدی: مدیریت پسماند روستایی, هرمزگان, پتانسیل بازیافت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1289309/