تحلیل تاب آوری در روستاهای هدف گردشگری( نمونه موردی : روستای صراخیه شهرستان شادگان)

گردشگری روستایی در ایران عمدتا معطوف به حل مسائل مدیریتی در زمان های عادی است و کمتر به بررسی وضعیت احیای گردشگری در ایام پس از بحران پرداخته است.در این مقاله تلاش می کند تا به اثربحران هایی مانند سیل و گردشگری تالابی پرداخته شود.نمونه موردی روستای صراخیه واقع در تالاب شادگان استان خوزستان می باشد که به دلیل معماری بومی خانه های روستا و نوع معیشت آن ها که وابسته به تالاب می باشد و همچنین با توجه به این که ساکنان آن به پرورش گاو میش و صید ماهی مشغول اند و زیستگاه گونه های جانوری و پوشش گیاهی خاص منطقه کاملا منحصر به فرد است. این روستا به عنوان روستای مقصد گردشگری با محوریت گردشگری طبیعی مطرح بوده است که در سیلاب سال ۱۳۹۸ خسارت های فراوانی را متحمل شده است و گردشگری این منطقه را تحت تاثیر قرار داده است لذا نگارندگان در این تحقیق تلاش دارند تا با تکیه بر روش میدانی به بررسی عوامل ارتقادهنده به تاب آوری در روستای گردشگری صراخیه بپردازند. همچنین نگارندگان بر این عقیده هستند که با اصلاح بافت و کیفیت معابر و همچنین ایجاد مرکزی جهت مدیریت بحران های طبیعی، ارائه راهکارهایی متناسب با شرایط روستا می توان وضعیت این روستا را سریعا پس از بحران به حالت عادی برگردانده و از این روی جریان گردشگری را تسهیل نمود.

Keywords:

گردشگری روستایی , تالاب شادگان , روستای صراخیه