طراحی الگوی مفهومی ارزیابی عملکرد راهبردی: مبتنی بر زنجیره ارزش آفرینی راهبردی پویا

     چرا با وجود روش ها، رویکردها و الگوهای بی شمار و مختلف در حوزه مدیریت راهبردی، هنوز هم، به اقرار صاحب نظران، درصد بالایی از سازمانها در اجرای آن ناکام مانده اند؟ قسمت مهمی از این ناکامی، ناشی از ناکارآمدی خود رویکرد ها و روش ها در پایش عملکرد راهبردی است. سازمان ها نمی تواند به صورت مستمر عملکرد راهبردی خود را پایش کرده و خود را با محیط پیچیده و پویای پیرامونی منطبق کنند. پژوهش حاضر، زنجیره ارزش آفرینی را محوراصلی طراحی الگویی برای ارزیابی عملکرد راهبردی سازمان قرار می دهد. و به جای در پیش گرفتن دیدگاهی بخشی و ایستا و لحاظ روابط ساده و خطی، پویایی را عنصر اصلی این زنجیره می داند. سوالی که مطرح می شود این است که متغیرها، ابعاد و روابط درون چنین الگویی چگونه خواهند بود. در مرحله اول، با مرور ادبیات تحقیق، متغیرهای تاثیرگذار و ابعاد آن ها شناسایی شده و برای نهایی کردن آن ها از روش دلفی استفاده شده است. در مرحله بعد، منطق روش تحلیل پویایی سیستم ها (SD) برای تعیین مفروضات دینامیک و روابط علی میان ابعاد و استخراج الگوی بکار گرفته شده است. در نهایت، دیدگاه جدیدی مطرح شده که بر اساس آن، سازمان برای اینکه سطح مطلوبی از عملکرد را به صورت پایدار و در بلندمدت داشته باشد بایستی این قابلیت را در خود ایجاد نماید که سطح بالایی از پیچیدگی و ناپایداری را درک کرده، پایش کند و مجموعه ای از عوامل را با لحاظ پویایی میان آنها باز آرایی و بازتولید نماید. 

Keywords:

ارزیابی عملکرد راهبردی , زنجیره ارزش آفرینی راهبردی , همسویی راهبردی , توازن راهبردی