پیش فرض های مسیریابی بر اساس سناریوها و سطوح تریاژ بیماران در طراحی بخش اورژانس بیمارستانهای تخصصی قلب و عروق

بخش اورژانس در بیمارستانهای تخصصی قلب و عروق نقش حیاتی در ارایه خدمات فوری پزشکی به بیماران دارد و استفاده از ثانیه ها و زمان طلایی برای نجات بیماران قلبی بسیار حائز اهمیت است. ازدحام یکی از موانع اصلی در خدمت رسانی مطلوب در بخش اورژانس بیمارستانها است. راهکارهای لازم برای حل این مشکل نیازمند رویکردهای چند سویه است. قواعد و استانداردهای بیمارستان سازی ضمن داشتن مزایای متعدد، ممکن است طراحان را به سمت تیپ سازی در ساخت بیمارستانها ترقیب نموده و موجب تضعیف رویکرد کیفی در معماری شود. بنابر این طراحی مبتنی بر شواهد به عنوان رویکردی نوین میتواند کمک کننده باشد. از جمله این شواهد، پیش فرض های مبتنی بر سناریوهای مختلف در مراجعه انواع بیماران بدحال قلبی به اورژانس بیمارستانهای قلب و عروق است. در نظر گرفتن همه انواع سناریوهای مراجعه و سطوح مختلف تریاژ و نیز وضعیت بالینی بیماران قلبی در مسیر یابی و جانمایی و ارتباطات فضاها ضمن آنکه بر کیفیت ادراکی و کاهش اضطراب این دسته از بیماران موثر است، موجب تسهیل و تسریع دسترسی آنها به مراقبتهای فوری میشود. این رویکرد متمایز از مسیریابی محض از طریق تابلوها و علایم راهنما بوده و سناریوهای مهمی مانند مسیریابی مستقیم و تسهیل شده برای انتقال بیمار سکته حاد قلبی را از آمبولانس به اتاق کت لب را فراهم مینماید. این درحالی است که استانداردهای فعلی بیمارستان سازی چنین دسترسی را پیش بینی نکرده است. این مطالعه با رویکرد کیفی از طریق تحلیل و مرور متون صورت پذیرفته است.

Keywords:

طراحی مبتنی بر شواهد , مسیریابی , کیفیت ادراکی , بخش اورژانس , بیمارستان