قابلیت سنجی بوم گردی در جغرافیای طبیعی خوزستان با تاکید بر معماری بومی نمونه موردی: منطقه پل نگین شیمبار اندیکا

در دنیای مدرن و صنعتی معاصر، نیاز بشر به تفریح، گردش و بهره گیری از مواهب موجود در نواحی بکر طبیعت، بیش از پیش احساس می شود. به دلیل موقعیت استان خوزستان درجنوب با مجاورت به ساحل خلیج فارس، در شمال با مجاورت به رشته کوه های زاگرس و درعین حال تنوع زیست محیطی و مکان های طبیعی گوناگون از جمله رودخانه ها، کوه ها، اشکفت ها، غارها و اقلیم متنوع، جاذبه های طبیعی بسیاری در این استان وجود دارد که دسترسی و استفاده از این قابلیت ها و درعین حال از طبیعت بکر آن، موجب رضایت بصری ذهنی و خلق خاطراتی ماندگار در اندیشه مخاطبان می گردد. شهرستان اندیکا با داشتن مناظر طبیعی و جالب توجه و همچنین با اماکن تاریخی ارزشمند نظیر پل نگین شیمبار در نزدیکی تالاب با تنوع گیاهان و جانواران مختلف و در مسیر کوچ عشایر با سیاه چادرهای موقت دربین مسیر جهت استراحت موقت، جلوه و ترکیبی قابل توجه به طبیعت داده است. این منطقه که در بخش علیای آن، آبادی تاریخی با معماری بومی قرار دارد. دارای ساختمان هایی با سنگ های دارای اتصالات خشکه چین و مسقف با الوارهای گونه های متنوع درختان منطقه، می باشد. و در بخش مرتفع آن، آبشاری زیبای وجود دارد که جلوه ای خاصی بوجود آورده است. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع مکتوب کتابخانه های علمی تخصصی معماری و شهرسازی و مطالعه وبسایت های علمی پژوهشی بوده است.

Keywords:

بوم گردی , جغرافیای طبیعی خوزستان , معماری بومی , منطقه پل نگین شیمبار اندیکا