بررسی نقش شادی در مواجهه با پارادایم های نظری

در دهه اخیر موضوع شادی مورد توجه متخصصان علوم مختلف قرار گرفته است. حق زندگی، آزادی و شادمانی متعلق به تمامی انسان هاست. نگاه به داده های جهانی نشانگر وضعیت نامناسب ایران در زمینه شادی است؛ در صورتی که هنگامی جامعه ای سالم و متعادل خواهیم داشت که افراد بتوانند با برخورداری از سلامت روان در عرصه های اجتماعی به فعالیت بپردازند. امروزه اجماع پژوهشگران بر سر این است که خصوصیات ارثی احتمالا دلیل حداکثر ۵۰ درصد سطح شادکامی آدمی است اما ۵۰ درصد دیگر را رویدادها و موقعیت ها و انتخاب های اندیشیده تعیین میکنند و ظرفیت عظیمی برای انواع مداخله ی انسانی در بالا بردن سطح شادمانی افراد جامعه باقی می ماند؛ البته این سخن دال بر این نیست که همه باید به یک شکل به دنبال شادمانی باشند. تدوین اصولی خاص برای شادی منجر به خلق لذت ها و شادی های پوسته ای میشود. به همین علت در این پژوهش با نگاهی کل نگر، شادی در بستر پارادایم های نظری بررسی شد تا ابعاد متفاوت الگوهای زیستی انسان در ارتباط با شادی در نظر گرفته شود. یافته های تحقیق نشان می دهد حفظ آزادی های فردی و مدنی، تعلیم و تربیت، ایجاد تعادل در سرمایه ی اجتماعی و تقویت احساس امنیت برای ایجاد حس شادی در انسان ها دارای اهمیت اند. بر همین اساس نتیجه گرفته شد که با مداخله ی هدفمند بر اساس یافته های این پژوهش و با پایبندی به اصل فرصت برابر در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی می توان بستری منعطف برای ارتقا سطح شادمانی افراد جامعه فراهم کرد.

Keywords:

شادی , شادمانی , پارادایم های نظری