ارزیابی پایداری در مقیاس خرد پروژه های زیربنایی در سیستم های حمل و نقل شهری: مطالعه موردی منطقه آزادی، اصفهان، ایران

ارزیابی پایداری و شاخص های پایداری اصطلاحات آشنایی هستند که از اهمیت قابل توجهی برخوردار شده اند. عدم انطباق بین اصول توسعه پایدار و پروژه های زیرساختی حمل و نقل باعث تغییر شکل شهرهای تاریخی از فضای قابل زندگی و سرزنده به شرایط ماشینی و ایجاد مشکلات زیست محیطی و اجتماعی می شود. مطالعات زیادی در مورد اندازه گیری پایداری حمل و نقل در سطح کشور، ایالت، شهر و حتی مناطق ترافیکی وجود دارد، اما تعداد کمی از آنها به پایداری پروژه های مقیاس خرد اشاره کرده اند. هدف از این مطالعه ارزیابی پایداری پروژه های زیربنایی در سیستم های حمل و نقل شهری و ارزیابی انطباق آنها با اصول توسعه پایدار است. با توجه به بازدیدهای میدانی متمرکز، انجام مصاحبه های تخصصی و برنامه های اصلی توسعه مربوط به مطالعه موردی، ۹ سناریو برای بهبود وضعیت ترافیک منطقه آزادی در شهر اصفهان پیشنهاد شده است. بدیهی است که یک تغییر جزئی در شبکه خیابانهای شهری، تاثیر قابل توجهی بر عملکرد ترافیک در مناطق بزرگتر خواهد داشت، بنابراین، تمام سناریوهای پیشنهادی در محیط نرم افزار Trans Cad ۵,۰ مدل سازی می شوند تا منطقه اثر آنها (IA) را به عنوان منطقه مورد مطالعه تعیین کنند. ده شاخص کمی در سه بعد (زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی) مربوط به حمل و نقل شهری براساس بررسی موارد مرتبط در مقالات و داده های موجود در اصفهان انتخاب شده اند. منطقه اثر (IA) و همه سناریوهای پیشنهادی در محیط AIMSUN ۸,۰ شبیه سازی و کالیبره شده اند و شاخص ها به صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق AIMSUNکمی می شوند. یک شاخص پایداری مرکب (CSI) برای تلفیق اثرات شاخص ها اعمال شده است که بر اساس رتبه بندی های آنها توسط کارشناسان با توجه به اهداف چشم انداز اصفهان در سال ۲۰۲۵ می باشد. نتایج نشان می دهد که پروژه های توسعه حمل و نقل عمومی سازگارترین سناریوها با اصول توسعه پایدار شهری و بهترین گزینه ها برای توسعه آینده در منطقه آزادی هستند. این چارچوب پیشنهادی، به سیاست گذاران و مهندسان ترافیک در سایر شهرها کمک می کند تا پایداری پروژه های زیرساختی حمل ونقل شهری را ارزیابی کنند