محمودرضا عبدی - استاد گروه مهندسی عمران، دانشکده عمران و نقشهبرداری، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی تهران
اصغر اشرفپور - استاد گروه مهندسی عمران، دانشگاه افسری امام علی، تهران
حامد میرزایی فر - استاد گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس
یوسف عسگردون - دانشجوی دکتری مهندسی عمران گرایش خاک و پی، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی تهران

در این مقاله با استفاده از آزمایش بیرونکشش بزرگمقیاس رفتار بیرون کشش ژئوگرید معمولی و سیستم تسلیح جدید مورد ارزیابی قرار گرفته است. عوامل موثر بر مقاومت بیرون کشش ژئوگرید معمولی خاک ناشی از مقاومت اصطکاکی در سطوح تماس فوقانی و تحتانی ژئوگرید، اندرکنش ذرات خاک درون چشمه های ژئوگرید و مقاومت مقاوم ایجاد شده در جلوی المانهای عرضی ژئوگرید میباشد. از آنجایی که مقاومت مقاوم سهم بیشتری در ممانعت از بیرون کشیده شدن ژئوگرید دارد، در این تحقیق سعی شده با بکارگیری از المانهای فلزی به همراه ژئوگرید، مقاومت مقاوم و در نتیجه مقاومت بیرون کشش سیستم تسلیح بهبود یابد. این امر باعث کاهش طول مسلح کننده ها و حجم خاکریزی می گردد و در نتیجه اجرای طرح خاک مسلح اقتصادی تر خواهد شد. نتایج آزمایشها نشان میدهد با افزایش تنش سربار، تراکم ذرات خاک بیشتر شده و در نتیجه نیروی بیرون کشش بیشتری جهت غلبه و مقاومت مقاوم خاک موردنیاز است. همچنین با افزایش تنش سربار تغییر مکان متناظر با نیروی بیرون کشش حداکثر بیشتر شده است. با استفاده از المان فلزی و افزایش عرض آن، سطح باربر المان و مقاومت مقاوم ایجادشده توسط آن بیشتر شده و در نتیجه نیروی بیرون کشش سیستم تسلیح افزایش مییابد. همچنین در نمونه هایی که از المان فلزی استفاده شده، با افزایش تغییرمکان محل اعمال نیرو، نمودار تغییرات نیروی بیرونکشش پس از رسیدن به مقدار بیشینه دچار افزایش یا کاهش چندانی نشده و در برخی از آزمایشها مقاومت بیرونکشش تا انتهای آزمایش روند افزایش مقاومت بیرون کشش در آنها ادامه داشته است. بنابراین در سیستم تسلیح ژئوگرید و المان فلزی رفتار سازه خاک مسلح انعطاف پذیری بیشتری نسبت به تغییرمکان داشته و آسیبپذیری آن در برابر نشست و تغییرمکان افزایش مییابد.

بیرون کشش، اندرکنش، ژئوسنتتیک، ژئوگرید، المان فلزی