واکاوی نظام سیاست گذاری فضایی در تجارب اجرایی شهرک سازی جهان

پس از وقوع انقلاب صنعتی و رشد روز افزون جمعیت در نقاط کالنشهری، تمرکز جمعیتی و فعالیتی در مراکز شهرها روز به روز افزایش یافت و دیگر فرصتی برای شکل گیری فعالیت های جدید در مراکز شهر ها وجود نداشت. یکی از دستورالعمل های اصلی در سطح کشورهای پر جمعیت دنیا مانند ایران، تمرکززدایی از مراکز شهرهای پرجمعیت میباشد و مناطق کالنشهری باید حفظ تعادل جمعیتی و فعالیتی را در دستورالعمل خود قرار بدهند. در سراسر جهان در مناطق شهری برای تمرکززدایی و شکل گیری عملکردهای جدید، توسعه های جدیدی در قالب شهرک صورت گرفته است. در این مقاله سعی شده است که با مرور بر تجارب جهانی در توسعه و احداث شهرک ها، چارچوبی استخراج شده از تجارب در نقاط مختلف دنیا کسب گردد. با بررسی ۱۵ تجربه جهانی در احداث شهرک ها در مناطقی مانند آسیای شرقی، آسیای غربی، اروپا و کانادا, عملکردها و فعالیت های جدید مرتبط با این شهرک ها مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این پژوهش ارائه چارچوبی در جهت سیاست گذاری فضایی شهرک ها با اهداف مختلف میباشد. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی میباشد که با استناد بر تجربه های خارجی میباشد و رویکردی قیاسی دارد و با استفاده از منابع کتابخانه ای- اسنادی مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت با توجه به هدف پژوهش در قالب نتیجه گیری برای احداث شهرک های مختلف چارچوبی با عنوان های، موقعیت جغرافیایی، مقیاس، هدف اصلی توسعه، ویژگی های اصلی و مهم ترین سیاست گذاری های فضایی در انتهای مقاله ارائه شده است.

Keywords:

شهرک , سیاست گذاری فضایی , گونه شناسی , مناطق کلانشهری , عملکرد جدید