بررسی چگونگی تاثیر استخوان بندی شهر بر کیفیت زندگی شهروندان در گذر زمان ( نمونه موردی شهر زاهدان)

شهرها به طور کلی دارای دو بخش هسته اولیه و حدودکلی توسعه می باشند. هسته های اولیه شهر ها از مهم ترین بخش های هر شهر هستند که در زمان جانمایی بر اساس عوامل مختلفی از جمله : وضعیت زمین، اقلیم منطقه، چگونگی دسترسی ها به شهر، جمعیت، برنامه های توسعه شهری ، مسائل امنیتی و... انتخاب شده و با الگوهای متفاوتی گسترش می یابند . از طرفی استخوان بندی شهر نیز از مهم ترین عوامل شکل دهنده به کالبد شهر است که مستقیما با هسته شهر در ارتباط است.شاکله اصلی شهر که به واسطه معابر آن نمایان می شود ، می بایستی امکان ارتباط تمامی بخش ها و جابجایی افراد و خدمات را تسهیل بخشد. انتخاب صحیح هسته های اولیه و معابر شهری و مدیریت نحوه گسترش وتاثیر آن ها بر کالبد آینده شهر ، می تواند بر ایجاد و توسعه شهری با کیفیت های فضایی وسکونتی عالی منجر و درغیر این صورت باعث پدید آمدن مشکلات متعدد در خدمات رسانی، تناسبات فضایی و بصری، برنامه ریزی های آینده شهری، کیفیت زندگی و در نهایت ایجاد معضلاتی از جمله حاشیه نشینی و مسائل مربوط به آن شود . این مقاله علاوه بر بررسی چگونگی قرارگیری هسته مرکزی شهر زاهدان وگسترش آتی آن و ایجاد شاکله آن با شریان های حیاتی اصلی ، به نحوه تاثیرآنها بر کالبد کنونی و کیفیات زندگی افراد و جامعه پیرامون می پردازد. گرد آوری مطالب به صورت پژوهشی وکتابخانه ای می باشد . نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که مدیریت برنامه های شهری و اجرای هدفمند و سازمان دهی شده آن ها می تواند از بروز مشکلات شهرنشینی و کاهش کیفیت زندگی شهری جلوگیری کند.

Keywords:

توسعه شهر , آسیب شناسی شهری , استخوان بندی شهری , معابر شهری , حاشیه نشینی زاهدان