بازشناسی تحلیلی سبک های معماری بومی، سنتی، ملی و غربی به منظور الگو دهی در خلق معماری مرکز هنرهای نمایشی در شهر اهواز

در هر منطقه ای معماری بومی نشان از هویت و اصالت آن منطقه دارد. این معماری از عواملی نظیر فرهنگ، اقتصاد و اقلیم نشات یافته است.معماری خوزستان پس از کشف نفت، به منطقه ای تبدیل شد که معماری غرب درآن رونق گرفته و بالتبع تاثیراتی عمده بر فرهنگ این منطقه داشته است. هنگامی که سبک های مختلف منبعث از عوامل متعدد شامل فرهنگ، فلسفه، زیبایی شناسی، جغرافیا و اقلیم در ادوار تاریخی که اجزاء متنوع یک بنا می باشند، در یک اثر معماری با یکدیگر ترکیب شوند آن اثر واجد سبک التقاطی می گردد. با گسترش جمعیت شهرها، ایجاد یک کانون فرهنگی هنری با رویکرد معماری التقاطی که ترکیبی از سبک ها و فرهنگ های متنوع باشد، می تواند تاثیر بسزایی در شکوفایی فرهنگ آن جامعه خواهد داشت. این نوشتار در پی آن است که با تحلیل معماری بومی و سنتی خوزستان و همچنین معماری ملی ایرانی و غربی دوره معاصر، امکان خلق مرکز هنرهای نمایشی شهر اهواز با سبک معماری التقاطی مورد بررسی قرار گیرد. و با بررسی ضرورت وجود مرکز هنرهای نمایشی در شهر اهواز قابلیت ارتقاء سطح فرهنگ اجتماعی شهروندان نیز تحلیل شود. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع مکتوب کتابخانه های علمی تخصصی معماری و شهرسازی و مطالعه وبسایت های علمی پژوهشی بوده است.

Keywords:

معماری بومی , معماری سنتی , معماری ایرانی , معماری غرب , معماری التقاطی , هنرهای نمایشی , اهواز