موانع و راهکارهای به کارگیری برنامه ریزی شهری با رویکرد بیوفیلیک در ایران

امروزه مشکلات متعددی نظیر آلودگیهوا، افزایش دما، ناکارآمدی فضاهای شهری و... که کلانشهرها در سرتاسر جهان با آن رو به رو هستند، موجب تغییراتی در سطح کلانتر و جهانی مانند تغییرات اقلیمی و آلودگیهایی در سطوح کلان شدهاست. توجه به چنین مسائلی همچون تغییرات اقلیمی که اثرات متنوع و عموما نامساعدی بر مجتمع های زیستی می گذارد، در اتخاذ رویکردهای نوین برنامه ریزی شهری و توجه به آنها در جهت کاهش اثرات سوء ذکر شده، ضروری به نظر میرسد. یکی از رویکردهای مطرح شده در این زمینه "برنامه ریزی شهری با رویکرد بیوفیلیک یا طبیعتمحور" میباشد. روش تحقیق حاضر به لحاظ نوع تحقیق کیفی میباشد. در این تحقیق از روش کتابخانه ای برای گردآوری و استخراج داده ها استفاده شده است. به لحاظ نوع رویکرد نیز تحقیق توصیفی- تحلیلی میباشد. هدف از انجام تحقیق پیبردن به این موضوع است که طراحی و برنامه ریزی شهری با رویکردبیوفیلیک دارای چه اصول و راهکارهایی بوده و همچنین موانع موجود و عدم توجه به رویکرد شهرهای طبیعت محور در شهر های ایران چه مواردی هستند. نتایج تحقیق نشان میدهد که یک سری موانع از قبیل تنوع اقلیمی در ایران ، کویری بودن ۲/۳ از خاک ایران با اقلیم گرم و خشک، ارزش بالای زمین در شهرهای ایران و.... بر سر بکار گیری این رویکرد در ایران وجود دارد و پیشنهاداتی همچون اجبار تهیه کنندگان طرحهای شهری به استفاده از نیروی متخصص در حوزه محیط زیست در فرآیند تهیه طرح های خود، تشویق سازندگان به استفاده از الگوهای بیوفیلیک در نمای ساختمان و استفاده از الگوهای طراحی بیوفیلیک در ساختمانهای دولتی و.... جهت تسهیل در به کارگیری این رویکرد در راستای اعمال شهرسازی بیوفیلیک در ایران ارائه می شود.

Keywords:

بیوفیلیک , شهرهای طبیعت محور , برنامه ریزی با رویکرد بیوفیلیک , طراحی با رویکرد بیوفیلیک