اثر مدیریت مناسب در بهینه سازی نهاده های کشاورزی در کشت گندم دیم

زراعت گندم دیم با توجه به گستردگی سطح آن در حدود بیش از 4 میلیون هکتار در سطح کشور از ویژگیها و خصوصیات متفاوتی درمقایسه با زراعت گندم آبی برخوردار می باشد. بدان جهت با برنامه ریزی دقیق و استفاده اصولی از امکانات موجود، فناوریهای نوین وبکارگیری مکانیزاسیون مناسب میتوان افزایش و پایداری تولید این محصول استراتژیک را قوت بخشید و از منابع موجود بهره وری بهینه را بعمل آورد. هدف از انجام این مطالعه بکارگیری توصیه های فنی تهیه زمین، کاشت و داشت در سطح وسیع و در شرایط زارعین بود. برای تهیه زمین در سال آیش شخم بوسیله گاوآهن قلمی به عمق 25 سانتی متر قبل از وقوع بارندگیها در فصل پاییز انجام گرفت و در فصل بهار برای کنترل علفهای هرز و شکستن لوله های موئینه از پنجه غازی به عمق 10 – 8 سانتی متر استفاده شد. مکانیسم بذر کارها طوری تغییر یافت که بذرکار قابلیت جایگذاری کود در زیر بذر ( 6 سانتی متر) و فواصل خطوط کشت حداقل( 17 – 20 ) سانتی متر را داشت. مقدار کود بر اساس تجزیه خاک و گندم رقم چمران به مقدار 120 – 145 کیلوگرم در هکتار در نظر گرفته شد. کنترل علفهای هرز بوسیله سمپاش بومدار تراکتوری بعمل آمد. کیل گیری مزارع تحت پوشش و مزارع شاهد در حضور کارشناسان و کشاورزان انجام و پس از تعیین عملکرد محصول، تمامی روشهای مورد استفاده جمع بندی و اثرات استفاده از مکانیزاسیون مناسب بر روی افزایش تولید گندم دیم مورد تحلیل قرار گرفت. نتیجتاً عملکرد گندم در اکثر مناطق دیم از 48 - 98 درصد افزایش محصول برخوردار گردید

Keywords:

مدیریت کشاورزی , فن آوری های نوین , بهینه سازی نهاده ها , کشت گندم دیم