مقایسه رفتاری باکتری نمک دوست نسبی (H. elongata DSM ۲۵۸۱) ، تحمل پذیر نمک (E. faecalis PTCC ۱۲۳۷) و غیر نمک دوست (P. aeruginosa PTCC ۱۰۷۴) در حذف تلوریت در حضور سلنو اکسی آنیون ها و ارسنات

Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 181

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ESTJ-12-1_007

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1400

Abstract:

میکروارگانیسم های نمک دوست، تحمل کننده نمک و غیر نمک دوست نقش مهمی در پاک سازی زیستی و تبدیلات زیستی عناصر فلزی سمی در محیط های آلوده دارند. شناسایی سویه های مقاوم به فلز و الگوهای حذف فلزی، اولین قدم در به کارگیری آن ها در فرایندهای پاک سازی زیستی است. در این مطالعه، حذف تلوریت و اثر اکسی آنیون های سمی سلنو اکسی آنیونی و ارسنات، در باکتری نمک دوست نسبی  (H. elongate DSM ۲۵۸۱) ، تحمل پذیر نمک (E. faecalis PTCC ۱۲۳۷) و غیر نمک دوست (P. aeruginosa PTCC ۱۰۷۴)  که دارای MIC نسبت به تلوریت به ترتیب ۲۵/۰ ، ۸ و ۲۵/۰  میلی مولار  بودند با استفاده از روش رنگ سنجی با معرف دی اتیل تیو کاربامات تعیین شد.  سلنو اکسی آنیون ها در افزایش مقاومت H. elongata به تلوریت اثر مثبت داشتند به طوری که میزان مقاومت را از mM ۲۵/۰  در حضور mM ۲۵  سلنیت یا سلنات به ترتیب به ۱۸ و ۳ میلی مولار افزایش دادند. در مورد E. faecalis  نیز سلنیت در غلظت  mM ۲۵ و سلنات در غلظت mM ۵ و ارسنات در غلظت mM ۱/۰ موجب افزایش میزان MIC تلوریت به ترتیب به mM ۸۰، mM ۱۶ و  mM۱۶ گردید. اما در گونه غیر نمک دوست P. aeruginosa  افزودن هیچ کدام از سلنو اکسی آنیون ها، همین طور ارسنات  میزان  MIC نسبت به تلوریت را زیاد نکرد. در بررسی حذف تلوریت در محیط کشت مایع حاوی سلنیت یا سلنات و یا ارسنات مشاهده گردید که غلظت mM ۵۰ سلنیت یا mM۱ سلنات همراه با mM ۱/۰ تلوریت در گونه  نمک دوست  H.elongata سبب افزایش حذف تلوریت به میزان %۲۱/۴۸ و ۷۴/۲۵% در مقایسه با محیط فقط دارای تلوریت شد. در گونه E. faecalis  غلظت های mM ۱ سلنیت یا سلنات و یا mM ۱/۰ ارسنات  همراه با mM ۲/۰ تلوریت، افزایش ۲/۲% ، ۳۳/۷% و ۷۵% را به ترتیب  در  حذف تلوریت  موجب  گردید. بیشترین اثر مثبت سلنیت و سلنات در حذف تلوریت در باکتری Halomonas  و کمترین آن در  Enterococcus دیده شد. یک ویژگی منحصر به فرد در E. faecalis اثر مثبت ارسنات بر حذف تلوریت به میزان ۷۵% بود که در دو باکتری دیگر دیده نشد. در  مورد  گونه  غیر نمک دوستP.aeruginosa  نیز mM ۸  سلنیت یا mM ۱ سلنات کارایی حذف تلوریت را در مقایسه با محیط فقط حاوی تلوریت، ۳۵/۳۴ % و ۸۲/۱۱% افزایش داد. در سه گونه مورد مطالعه، مقاومت همراه با احیایی تلوریت به تلوریوم عنصری مشاهده گردید و نتایج XRF و تحلیلگر EDS و مشاهدات میکروسکوپ الکترونی TEM نیز تایید کردند که تلوریت در محیط، توسط گونه ها به تلوریوم عنصری احیای گردیده و به شکل گرانول های متراکم، درون سلول باکتری و معمولا نزدیک غشای پلاسمای باکتری تجمع یافته است. از مقایسه رفتار سه گونه باکتریایی، از آن جا که تنها در گونه های نمک دوست و تحمل پذیر، نمک حضور اکسی آنیون های دیگر سبب افزایش مقاومت به تلوریت و حذف آن گردید، این گونه ها در مقایسه با گونه غیر نمک دوست P.aeruginosa  کاندید بهتری برای حذف آلودگی تلوریت از محیط هستند.

Keywords:

H. elongata DSM ۲۵۸۱ , E. faecalis PTCC ۱۲۳۷ , P. aeruginosa PTCC ۱۰۷۴ , تلوریت , سلنو اکسی آنیون , ارسنات