ارزیابی غلظت جیوه در موی دندان پزشکان و بررسی عوامل موثر بر آن

هدف از این مطالعه ارزیابی مواجهه با جیوه و بررسی پارامترهای مختلفی که در مقادیر بالای جیوه در دندان پزشکان تهران دخالت دارند، می باشد. نمونه های مو از ۱۰۰ دندان پزشک جمع آوری شد. به علاوه ۵۰ نمونه از یک گروه شاهد برای مقایسه گرفته شد. در این بررسی از یک پرسشنامه برای فراهم کردن اطلاعاتی راجع به پارامترهایی که مواجهه را تحت تاثیر قرار می دهند، نیز استفاده شد. پارامترهای مورد بررسی شامل: مشخصات شخصی، روش زندگی، آمالگام دندانی، الگوی شغلی، عادات کار، اقدامات احتیاطی و مصرف ماهی بودند. تعیین میزان جیوه توسط دستگاه LECO AMA ۲۵۴ (USA)  طبق ASTM استاندارد شماره D-۶۷۲۲ صورت گرفت. به طور کلی میانگین میزان جیوه در موی دندان پزشکان  mg/kg۴۷/۰ ±۸۴/۲ بود. مقدار مشابه، mg/kg ۰۷/۰ ±۶۱/۰ برای گروه شاهد بود. این مطالعه نشان داد که استفاده از ماسک اثر معنی داری بر روی میزان جیوه مو (۰۲۴/۰p=) دارد. همچنین مصرف ماهی و تعداد بیماران ویزیت شده در روز، اثر معنی داری بر روی میزان جیوه مو (به ترتیب ۰۲۵/۰p= و ۰۲۷/۰p=)  داشت. از طرف دیگر سن اثر معنی داری بر میزان جیوه موی دندان پزشکان داشت (۰۰۶/۰p=). رگرسیون چندگانه بین غلظت جیوه مو و پارامترهای مختلف مورد ارزیابی انجام یافت. تنها نتیجه مثبت بین غلظت جیوه و ماسک برای دندان پزشکان (۰۴/۰p=) و بین غلظت جیوه و تعداد وعده های مصرف ماهی برای گروه شاهد (۰۰۹/۰p=) بود.