رودخانه جاجرود از ارتفاعات رشته جبال البرز در شمال تهران، از کوه های خل نو و شمشک و کوه جانسون سرچشمه گرفته، در جهت جنوب غربی حرکت می کند. پس از پیوستن شاخه گرمابدر و رودخانه روته به سمت جنوب شرق تمایل پیدا کرده با پیوستن رودخانه های امامه و لواسانات کوچک و بزرگ به سد لتیان وارد می شود. از سد لتیان ۲۹۸ میلیون متر مکعب در سال به تصفیه خانه تهران پارس جهت شرب مردم شرق تهران ارسال می گردد. مازاد آب سد لتیان جهت تغذیه دشت ورامین رها می شود که با دریافت رودخانه های دماوند و رودخانه آه و رود ایرا از حوضه آبریز جاجرود خارج می گردد. رودخانه جاجرود روستاهای بسیاری را مشروب می نماید. به دلیل کوهستانی بودن منطقه و مشکل دفع فاضلاب، کلیه پساب ها و فاضلاب های روستاهای مسیر به رودخانه جاجرود وارد می شود. در کنار رودخانه جاجرود دفع زباله و مواد زاید جامد زیاد به چشم می خورد. آب ارسالی از سد لتیان آب شرب مصرفی حدود دو میلیون و ششصد هزار نفر در شرق تهران است. لذا حفظ کیفیت آب آن ضروری می باشد. کیفیت آب رودخانه در سال های قبل مطالعه شد و در ۱۸ روستا قبل و بعد از عبور آب از روستاها نمونه گیری به عمل آمده فاکتورهای مهم کیفیت آب با سال های قبل و با استانداردها مقایسه شد. آب جاجرود در تمامی نقاط هنوز بیکربناته کلسیک سبک است و در وضعیت آب قابل شرب خوب قرار دارد و ایرادی جهت استفاده در کشاورزی ندارد. اما افزایش املاح و آلودگی ها در آن واضح است. میزان آلودگی نسبت به سال های قبل بیشتر شده است و تفاوت قبل وبعد از روستا بسیار واضح است. منبع آلودگی فاضلاب خانگی و نشتاب زراعی مشخص شد. برای حفظ کیفیت آب شرب بخشی از مردم کشور بایستی تمهیدات مدیریتی انجام گیرد که در متن مقاله توضیح داده شده است.

رودخانه جاجرود, مدیریت کیفیت, برنامه ریزی