ابوذر رضائی - دانشجوی دکتری روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی
سیدعلی منوری - استادیار روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی

هدف: بررسی چگونگی نقش محور مقاومت در جنوب غرب آسیا که زمینه نزدیکی دو قطب متضاد منطقه- اعراب محافظه کار و رژیم اشغالگر قدس- شده است، می باشد. روش: برای انجام پژوهش حاضر از چارچوب نظریه امنیت کپنهاک و روش توصیفی – تحلیلی استفاده شده است. یافته­ها: پیروزی حزب­الله در سال ۲۰۰۶ و حماس در سال ۲۰۰۸ بر رژیم اشغالگر قدس در مرحله اول، نگرانی شدیدی در دل رهبران آن رژیم و در مرحله دوم، سبب نگرانی محور محافظه کار از نفوذ محور مقاومت به رهبری جمهوری اسلامی ایران شد. از این رو، تضعیف محور مقاومت با ایجاد ایران هراسی و حزب­الله در نظام بین­الملل و جهان اسلام به عنوان عامل مشترک این دو قطب شد. نتیجه­گیری: بحران ۲۰۱۱ سوریه مهمترین عامل در تغییر رویه کشورهای محافظه کار عربی از سیاست تدافعی به تهاجمی با مسلح کردن گروه های تکفیری در سوریه در راستای تضعیف محور مقاومت و قطع شاهراه راهبردی آن و همخوانی مساله با راهبرد رژیم اشغالگر قدس، در نتیجه منجر به همکاری اطلاعاتی دو قطب متضاد هویتی در جهت تغییر وزن ژئوپلیتیکی جنوب غرب آسیا شده است.

محور مقاومت, اعراب محافظه کار, تهدید, رژیم اشغالگر قدس, امنیت منطقه ای