حسین رحمانی تیرکلایی - استادیار، گروه معاوف، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مصطفی توکلی نغمه - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مهدی خداداد - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه گلستان، گرگان، ایران

توسعه شهری و ماشینی شدن زندگی در دهه های اخیر، مسبب عمده کم تحرکی و بروز بیماری های مختلف قلبی و عروقی در شهروندان شده است و علاوه بر آن فضای شهری را ایستا و فاقد حس نشاط و شادابی نموده است. بر این اساس شهر سازان و برنامه ریزان شهری از دهه ۸۰ به بعد رویکرد توسعه فضاهای قابل پیاده روی را در جوامع خود دنبال نموده اند.شهر قم نیز به عنوان یکی از هشت مادر شهر برتر کشور از کمبود فضای قابل پیاده روی که حس نشاط را به زندگی شهروندان می افزاید محروم می باشد و هر چند که در سال های اخیر تلاش هایی در این زمینه صورت گرفته است اما با توجه به این مطلب که شهر قم از جمله شهر های زیارتی و جذب گردشگر است، به نظر می رسد کافی نباشد. بر این اساس دراین پژوهش که با هدف امکان سنجی و اولویت بندی احداث پیاده راه صورت گرفته است سعی شد با تکیه بر مدل تحلیل سلسه مراتبی AHP محدوده های مناسب برای این امر مشخص گردد که در نهایت پس از طی فرآیند پژوهش محور های چهار مردان، صفائیه ، ارم ، امام حسین ، زنگارکی ، ۲۰ متری امام حسین ، لقمان و بلوار پیامبر اعظم برای این امر مشخص شدند.

پیاده راه, مدل تحلیل سلسه مراتبی AHP, شهر قم