کتایون میرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه مهندسی عمران (راه و ترابری)، ، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
سید شهاب حسنی نسب - استادیار، گروه مهندسی عمران (راه و ترابری)، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
محسن زاهدی - استادیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران

با توجه به روند رو به رشد جمعیت شهر ها و افزایش مصرف سوخت و به تناوب آن آلودگی های زیست محیطی ناشی از آن ،حمل و نقل همگانی با هدف کاهش تراکم و مصرف سوخت و هم چنین افزایش خدمات به شهروندان از اهمیت به سزایی برخوردار است. در بین سیستم های حمل و نقل همگانی، اتوبوس به ویژه در شهر های متوسط ایران که هنوز سیستم های ریل پایه توسعه نیافته است ، جایگاه مهمی دارد. شهر کرمانشاه فاقد سیستم حمل و نقل عمومی یکپارچه ای است. زمان بندی اتوبوس ها مشخص نیست و زمان تاخیر در بین ایستگاه ها و پایانه ها بسیار زیاد است. همین امر سبب نارضایتی کاربران این سیستم حمل و نقل همگانی شده است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی میزان رضایت افراد از این سیستم و دستیابی به عواملی است که سبب ارتقا کیفیت این سیستم و افزایش میزان استفاده از آن می شود. به منظور دستیابی به این هدف پرسشنامه ای تدوین شد. سوالات در دو بخش مطرح گردید. در بخش اول پرسشنامه، آمار به شیوه توصیفی تحلیل شد و در بخش بعدی برای تایید فرضیه ها از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که کاربران از شبکه ی اتوبوسرانی شهر رضایت ندارند. از عوامل موثر در کاهش این مطلوبیت نبود زمان بندی مشخص،عدم وجود امکانات رفاهی مناسب در ایستگاه ها و داخل اتوبوس، نبود امکانات برای کاربران آسیب پذیر، نبود سیستم کارت الکترونیکی پرداخت کرایه و شلوغی و ازدحام اتوبوس می توان نام برد.

حمل و نقل همگانی, اتوبوسرانی, رضایت شهروندان