عنایت الله یزدانی - دانشیار دانشگاه اصفهان
عاطفه طحانیان زاده - دانش آموخته روابط بین الملل دانشگاه اصفهان
احسان فلاحی - دانشجو

با پایان جنگ سرد بازیگران منطقه ای استقلال عمل لازم را برای رقابت مستقیم در مناطق ژئواستراتژیک کسب کردند. در همین راستا سوریه بستر مناسبی برای رقابت قدرت های منطقه ای شد. با شروع اعتراضات داخلی در سوریه (۲۰۱۱) رقابت مذکور آشکار و به اوج خود رسید. اگرچه ریشه های داخلی بحران سوریه انکار ناپذیر است اما نقش بازیگران منطقه ای در تعمیق این بحران قابل توجه است. قدرت های منطقه ای دخیل در بحران سوریه در قالب دو جریان مقاومت و سازش جای می گیرند. این مقاله با هدف بررسی نقش دوبازیگر اصلی جریان سازش (ترکیه و عربستان) در بحران سوریه در صدد پاسخ به این سئوال است که راهبرد عربستان و ترکیه در قبال بحران سوریه چیست؟ «این دو کشور با مداخله در بحران سوریه قصد افزایش نفوذ منطقه ای خود را دارند. راهبرد آنکارا- ریاض در عین شباهت دارای تفاوت های نیز هست» فرضیه مذکور با استفاده از روش مقایسه ای و در قالب نظریه سازه انگاری بررسی شده است.

عربستان, ترکیه, بحران سوریه, بازیگران منطقه ای, سازه انگاری