علی آدمی - استادیار گروه روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی
رضا نیک نام - دانشجوی دکترای روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی

بحران های سیاسی در کشورهای عربی که از آنها به عنوان بهار عربی یاد می شد، نه تنها به استقرار رژیم های دموکراتیک در منطقه ختم نشد؛ بلکه منجر به پیدایش و گسترش گروه های سلفی-تکفیری در آنها گردید. این گروهها از شمال و شاخ آفریقا گرفته تا آسیای مرکزی در کشورهای منطقه پدیدار گشتند و به جذب نیرو پرداختند. با توجه به این که سوریه و عراق در کانون این بحرانهای تروریستی قرار گرفتند، تهدیدهای این گروه های تروریستی بیش از پیش برای ج.ا.ا. نمایان گشت. از این رو عوامل گوناگونی به عنوان علت اصلی این تهدیدها مطرح شدند. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که علت اصلی تهدید گروههای سلفی-تکفیری علیه امنیت ج.ا.ا. چیست؟ فرضیه پژوهش با یاری جستن از چهارچوب مفهومی امنیت هستی شناختی اینگونه به پرسش علی پاسخ می دهد که نا امنی هستی شناختی علت اصلی تهدید گروههای سلفی-تکفیری علیه امنیت ج.ا.ا. است. زیرا که رشد گروه های سلفی-تکفیری با بر هم زدن رویه های روالمند (Routine) سیاست خارجی ج.ا.ا. در منطقه، امنیت هستی شناختی ج.ا.ا. را با تهدید مواجه کرده است.

امنیت هستی شناختی, تهدید, گروه های سلفی تکفیری, جمهوری اسلامی ایران, سیاست خارجی