بررسی عملکرد و اجزای عملکرد گندم دوروم متاثر از سطوح کود نیتروژن و تراکم بوته

آزمایش در سال زراعی 1389 - 1388 در مزرعه ی ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در اردبیل اجرا شد. کرت های اصلی، شامل تراکم های مختلف در سه سطح ( 300 ، 350 و 400 بذر در متر مربع). و کرت های فرعی، شامل سطوح مختلف کود نیتروژن در چهار سطح ( 0, 70 , 140 و 210 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) بود. نتایج نشان داد، با افزایش مصرف کود نیتروژن، عملکرد بیولوژیک افزایش یافت. همچنین بیشترین عملکرد دانه، تعداد سنبل ها، وزن هزار دانه، و شاخص برداشت در به کارگیری 140 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بدست آمد و افزایش مصرف کود نیتروژن بیش از 140 کیلوگرم موجب کاهش عملکرد دانه و سایر صفات شد. با افزایش تراکم بوته در واحد سطح کلیه صفات به جز، وزن هزار دانه و شاخص برداشت، افزایش یافت. در نتیجه به منظور افزایش عملکرد دانه، جلوگیری از آلودگی محیط زیست و کاهش استفاده از کودها (به صورت بیش از حد) که افزایش هزینه تولید را نیز در بر دارد و با شرایط این آزمایش، توصیه می شود از سطح 140 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن و تراکم 400 بوته در متر مربع استفاده گردد

Keywords:

اجزای عملکرد , تراکم بوته , دوروم و نیتروژن