تاثیر استفاده از وسایل کمک آموزشی و فناوری اطلاعات در بهبود یادگیری ریاضیات دانش آموزان دوره دوم متوسطه

پیشینه و اهداف: دانش و مهارت در ریاضیات به­ عنوان یکی از مهارت­ های فردی بسیار ضروری برای زندگی، در جوامع مدرن محسوب می شود. به­ همین ­دلیل، ریاضیات به­ عنوان یک رشته­ اصلی در آموزش و پرورش دیده می­شود. یکی از معضلات امروز در عرصه­ آموزش و پرورش، کاهش علاقه­ دانش­آموزان به یادگیری، به­ ویژه در دروسی چون ریاضی است. به ­رغم حوزه ­های وسیع کاربرد آن، ریاضی و تفکر وابسته به ریاضیات، در سراسر دنیا امری بغرنج تلقی می­شود و تدریس آن هم معمولا کار سختی به شمار می­رود. بسیاری از دانش ­آموزان از ریاضیات اجتناب می ­کنند یا قابلیت و توانایی واقعی خود را در ریاضی کمتر از حد معمول نشان می­ دهند؛ لذا مطالعه­ عوامل موثر در یادگیری ریاضی در دهه­ های اخیر مورد توجه بسیاری از صاحب­نظران و متخصصان آموزش قرار گرفته است. با توجه به کمبود مطالعات در کشورمان ایران و اهمیت مواد آموزشی و اثرات آن، مقایسه روش تدریس سنتی و مبتنی بر استفاده از فناوری و وسایل کمک ­آموزشی، ضرورت داشت تا میزان تاثیر آن را در بهبود یادگیری درس ریاضی دانش­ آموزان دوره دوم متوسطه مورد بررسی قرار دهیم. بدین ­منظور فرضیه اصلی این مطالعه بر این اصل استوار است که استفاده از وسایل کمک آموزشی در یادگیری بهتر درس ریاضیات موثر است.روش ها : بدین منظور از مطالعه ای با رویکرد کمی، به روش شبه ­تجربی و طرح پیش­آزمون پس ­آزمون با گروه گواه استفاده شد؛ جامعه­ آماری شامل تمامی دانش­آموزان دوره­ دوم متوسطه شهرستان مهدی ­شهر از استان سمنان هستند. آزمودنی­ ها ۳۳ نفر از دانش ­آموزان دختر پایه­ دوازدهم رشته­ ریاضی هستند که از طریق نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند. گرد­آوری داده­ ها با استفاده از آزمون پیشرفت تحصیلی معلم­ ساخته با ملاحظات تامین روایی و پایایی، انجام شد. برنامه آموزش بعد از رواسازی پروتکل مداخله، با استفاده از وسایل کمکی در ۱۲ جلسه ۲ساعته به صورت هفتگی بر روی گروه آزمایش اجرا شد.یافته ها: برای تحلیل داده ­ها از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری (مانکوا) و تک­ متغیری (آنکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که تدریس ریاضی با کمک وسایل کمک­ آموزشی و استفاده از فناوری اطلاعات، در میزان فراگیری دانش آموزان به طور معناداری موثر است. گروه­ ها قبل از اعمال متغیر مستقل، تقریبا همسان بودند؛ اما بعد از طی دوره­ آزمایش بین نمراتشان تفاوت معنادار دیده شد که می­توان آن را به روش آموزش مربوط دانست ۰.۰۵)>(P. مقدار مجذور اتای به دست آمده نشان می دهد که ۷۱ درصد از واریانس متغیر وابسته از متغیر مستقل ناشی شده است. بررسی های تکمیلی نشان داد که در سطح تک تک دروس، تفاوت مربوط به مباحث مقاطع مخروطی، و دایره، معنادار است ۰.۰۱)>P). بدین معنا که نمرات پس ­آزمون مقاطع مخروطی و دایره در گروه آزمایش به طور معناداری بالاتر از گروه گواه بوده که حاکی از تاثیر مثبت برنامه مداخله است. همچنین با توجه به نمرات مجذور اتا، می ­توان گفت که در آزمون مقاطع مخروطی ۲۹درصد و در آزمون دایره ۶۶درصد تغییرات، ناشی از تاثیر برنامه­ تدریس به کمک وسایل کمک ­آموزشی و فناوری اطلاعات است.نتیجه گیری: در مجموع، یافته­ ها نشان داد که آموزش به کمک وسایل کمک آموزشی و فناوری اطلاعات می ­تواند از طریق سهولت انتقال مطالب درسی، تسهیل جریان یادگیری و پایداری آموخته­ ها، افزایش انگیزه یادگیری، افزایش نمرات و بهبود مهارت حل مساله باعث پیشرفت در یادگیری و موفقیت در این درس گردد که می­ توان از این برنامه به عنوان یک مداخله مفید و کارآمد برای بهبود یادگیری درس ریاضی استفاده کرد. 

Keywords:

وسایل کمک آموزشی , فناوری اطلاعات , فناوری آموزش , یادگیری , تدریس ریاضی