سیاست های مداخله جویانه دینی عربستان در کنیا ، تانزانیا و اوگاندا

در این مقاله نویسنده درصدد آن است تا نوع کمک­های خیریه و انسان دوستانه عربستان سعودی به کشورهای شرق آفریقا را که بیشتر از مجرای سازمان رابطه العالم الاسلامیه و موسسات وابسته به آن صورت می­گیرد و نحوه ارائه کمک­های عظیم مالی و جنسی کشور عربستان به این کشورها را مورد بررسی قرار دهد. مسئله اصلی مقاله نیز بررسی نحوه تبلیغ فرقه ضاله وهابیت است که طی حدود ۵۰ سال گذشته همواره در راس سیاست­های کمک­رسانی و امدادرسانی عربستان به دیگر کشورها بوده است. روش تحقیق در این پژوهش کتابخانه­ای توام با مطالعات میدانی است و محقق ضمن جمع­آوری اطلاعات لازم و بررسی­های عمیق میدانی در کشورهای کنیا و تانزانیا درصدد ترسیم این واقعیت بوده است که هرچند عربستان با بهره­گیری از دیپلماسی فرهنگی و در پوشش رفتارهای حمایتگرانه خود امروزه در کشورهای کنیا تانزانیا و اوگاندا به جایگاه نسبتا مستحکمی دست یافته و علاوه بر نفوذ در بسیاری از سازمان­های اسلامی و کنترل شورای عالی امور مسلمانان این کشورها  قدرت نرم حاصل از دلارهای نفتی خود را در دولت­ها نیز بکار گرفته است. با این حال تاکنون نتوانسته است به هدف اصلی خود که گسترش هرچه بیشتر آئین ضاله وهابیت است نائل آید و در عمل با چالش های سنگینی از سوی گروه­های مخالف خود (فرقه های متصوفه , برخی از اهل سنت و شیعیان ) مواجه شده است.چارچوب تحقیق  بر فعالیت­های وهابیون در گسترش فرقه ضاله وهابیت در مناطق مختلف جهان با بهره­گیری از دلارهای نفتی عربستان استوار گشته است. پرداختن به تمامی عوامل اصلی و فرعی در فرآیند مداخلات دینی عربستان در سه کشور شرق آفریقا نیز پارادایم نوآوری این مقاله محسوب می شود.

Keywords:

: شرق آفریقا , اسلام , عربستان , وهابیت , رابطه العالم الاسلامیه , دیپلماسی فرهنگی , شرق آفریقا