حنیفه ریگی
ناصر هادیان

احیای جنبش ناسیونالیستی بلوچ در پاکستان از سال ۲۰۰۴ به بعد، به یکی از منابع تهدید امنیت داخلی این کشور و امنیت ملی همسایگان آن از جمله ایران، تبدیل شده است که تبیین آن اهمیت ویژه ای دارد. هدف این پژوهش نشان دادن تاثیرات اشغال نظامی افغانستان پس از سال ۲۰۰۴ بر روابط داخلی پاکستان با قبایل پشتون و بلوچ در پاکستان است، یعنی عملا در اینجا به تعاملات منطقه ای و تاثیر آن بر امور داخلی پاکستان توجه می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که درگیری های داخلی و جنبش های قومی در یک کشور، تنها تحت تاثیر سیاست های داخلی نیستند بلکه تحت تاثیر تحولات کشورهای همسایه نیز می باشند. ادعای اصلی پژوهش پیش رو آن است که اشغال نظامی افغانستان و روی آوری پاکستان به جنگ با نیروهای طالبان، فضای مناسبی را برای درگیری قبایل با حکومت مرکزی پاکستان و خصوصا احیای جنبش ملی گرای بلوچ در پاکستان فراهم آورده است.

جنبش قومی بلوچ, اشغال افغانستان, مناطق قبایلی فدرال پاکستان, القاعده, طالبان افغان, طالبان پاکستانی