ناصر اسدی

راهبرد غیرنظامی دیپلماسی اجبار به جای توسل جستن به جنگ، تلاش می کند تا با اقناع سازی، کشور هدف را از انجام اقدامات خود باز دارد. در این راهبرد توسل جستن به اقدام نظامی همه جانبه به منزله شکست دیپلماسی اجبار است. تحقیق حاضر نتایج حاصل از اعمال دیپلماسی اجبار را از سوی امریکا بر کشور عراق در خلال سال های ۲۰۰۳-۱۹۹۰ نشان می دهد. استراتژی امریکا در اعمال دیپلماسی اجبار در قبال عراق در این بازه زمانی فاقد توازن لازم برای کسب موفقیت بوده است، این عدم توازن در استراتژی امریکا، به طور مشخص به عدم تناسب میان اهداف و ابزار در استراتژی دولت مجبورکننده از یک سو و همچنین فقدان تاثیرگذاری متقابل میان رفتارهای طرفین بازمی گردد. حمله نظامی امریکا در مارس ۲۰۰۳، آشکارا از شکست دیپلماسی اجبار در قبال عراق حکایت می کند.

دیپلماسی اجبار, امریکا, عراق, اقناع, استراتژی اجبارکننده